soğuktan eliniz ayağınız uyuşmuş bir halde eve geldiniz ve hemen sobanın yanına sokuldunuz.
ısınmak için sobanın yanına sokulduğunuz andan itibaren, her geçen dakika sobadan biraz daha uzaklaşır ve en sonunda odanın, sobaya en uzak köşesine oturursunuz.
ilk dakikada sizi rahatlatan, huzur veren ateş; yavaş yavaş canınızı sıkmaya başlamıştır. önce üstünüzdeki kazağı çıkarır, daha sonra evdekilerin bütün itirazına rağmen, pencereyi hafifçe aralamaya kalkarsın.
aşk da böyledir işte.
Ashâb-ı kiram Şam'ı fethettiklerinde Hz. Ömer'le Hz. Osman da oraya teşrif buyurmuşlardı. O zaman hiçbir sahâbe İbrâhîm'in (a.s) kabrine varmadı (ziyaret etmedi). Mezarı üzerinde türbe de yoktu. Emevî ve Abbâsî halifeleri döneminde de böyle devam etti. Ancak hicrî V. asrın sonunda Hristiyanlar Şam'ı zaptettiklerinde İbrâhîm Halil'in (a.s) kabri üzerine bugünkü binayı yaptılar. Şam tekrar İslâm devletinin eline geçtiğinde Müslümanlar bu binayı mescid edindiler.
Sayfa 49 - İşaret Yayınları - et-Tevessül ve'l-Vesîle, İbn TeymiyyeKitabı okudu
Kendimizden daha yüksek bir amaca, yani bizimle solmayan, yitmeyen Hz.İbrahim'in kıssasında dile getirdiği gibi "batmayan bir ülküye" yönelmek zorundayız. Yani inandığımız, hizmet ettiğimiz değerler, bizim yok oluşumuzla birlikte zail olmamalı, yok olmamalı.
Sayfa 76
hiç söylenmemiş sözler söylemeliyim
el değmemiş,duru sözler sevdiğim için
sevdiğim! şehir giysilerini kıskanır
ve bu yüzden bürünür geceyi
güneş gözlerinden beslenir
ve saçlarını kollar görmek için.
sensizken şehrim,
boş meydanlarında yürüdüm
kalın puntolarla iri laflar ettim
öfkemi saldım iri dişli postallar üzerine.
sevdiğim! Vera.. hangi çocuğu
iBRAHİM
ibrahim
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim
Güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrahim
Güneşi evime sokan kim
Asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnsır put yaptı
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
ibrahim
gönlümü put sanıp da kıran kim
El-Havvas (İbrahim bin Ahmed) buyurdu: "Biz abide olan Rahli Hatun'un huzuruna vardık. Bu mübarek hatun simsiyah kesilinceye kadar oruç tutmuş, gözleri kör olun- caya kadar ağlamış, kötürüm oluncaya kadar namaz kılmış- tır. Hâlâ oturarak namaza devam ediyordu. Biz ona selâm verdik. Sonra ona, içinde bulunduğu durumu biraz kolay- laştırmak için Allah'ın afvından bir şeyi zikrettik. Bunun üzerine o, bir çığlık atarak dedi:
- Nefsimi bilmekliğim, kalbimi yaraladı, ciğerimi parça- ladı. Allah'a yemîn ederim, isterdim ki, Allah beni yaratma- mış olsaydı, isterdim ki anılan bir şey olmayaydım!
Bu sözleri söyledikten sonra tekrar namazına yöneldi." Ey kişi! Eğer nefsini murakabe ve murabata eden (göze- ten) kimselerden isen, var kuvvetiyle ibâdet eden erkek ve kadınların hâllerini mütalea etmekten ayrılma! Tä ki, şevkin kabarsın. İbadete karşı isteğin artsın. Sakın zamanın ehline bakma! Zira eğer yeryüzünde bulunanların çoğuna uyar- san, seni, Allah'ın yolundan sapıtırlar
