13099Kuş, o daneye bakmakla hoşlanır, dane de uzaktan onun yolunu vurur.
13100Ey salik; eğer göz zinasından haz alıyorsan kendi yanından et koparıp yemiş olmaz mısın?
13101Uzaktan bu bakış zehirli ok gibidir... Gittikçe aşkın artar ve sabrın tükenir.
Sayfa 1264
Muhtevası sîret, özü ise müşâhade, idrâke varılabilirse.
İnci dolmuş Rabbimizden kalbimiz
Almamış eflâk, denizler bilseniz.
Durmadan tapmaktasın sûretlere.
Mânâsız canın ayıkmaz bir kere!
Bulsa insanlar sûretten değer;
Ahmed'in eş, pis Ebû Cehl'miş meğer!
Cânı eksik bir resim, bak onlara,
Haydi sen git, hiç bulunmaz rûh ara!
Yüzse çirkin, hiç ayıp olmaz ona,
Çünkü dalmış oydu, nûr ummanına.
Sûretin neymiş vasıf övmez kalem,
Âlim, âdil, vasfı övmüş çoktu hem.
Lâmekandan parlamış rûhun güneş,
Sığmaz asla, gökte yoktur, rûha eş!
Sonra da bu dikenler bana niye batıyor diye hayıflanır...
İlahî emanetleri taşıdığından çok üstün bir güce sahip olan ve dünyalara sığmayan ademoğlu, cismanî zevkler dikeninin etrafında gizlice dolaşıp durur.
Ne zamana kadar gözümüzün önündekini göreceğiz?
Ey bu dünya talebi uğruna, nefsani istekler için diyar diyar dolaşan ve Allah'ın sıfatlarını, gücünü, büyüklüğünü göremeyen, gönlü körleşmiş kişi! Ne vakte kadar "Bu gülistan nerede, nerede?" deyip duracaksın?!
Biz kimiz? Elbet de sensin câna cân.
Sen ki varsın, biz yok olduk ortadan
Biz neyiz, bitmez nevâmız sendedir.
Biz dağız, aks-i sedâmız sendedir.
Biz de varlık, bizde rüzgâr, sen veren
Neyse varlık her şeyim mûcid sen.
Bakma! Kaldık Biz ki idrâksiz fenâ,
Sende mertlik, muhtacız ihsânına.
Ver kulak "Kur'an da beytin tefsiri,
Der: "RAMEYTE İZ' RAMEYTE" her biri.
Gül fidanı nerede yetişirse yetişsin gül fidanıdır.
18995Adamın birisi küflenmiş ekmek yiyordu. Başka bir adam; “Ne diye bu kadar iştaha ile, bu kadar hırsla yiyorsun” diye sordu.
18996Adam dedi ki: “Sabrın sonunda açlık iki misli arttı mı arpa ekmeği bile bana helva gibi olur.
18997Sabrettim, sabırlı oldum mu; daima helva yemiş olurum.”
Sayfa 1848
Aslında her an canının bir cüz'ü ölüm halindedir. Her an can verme zamanıdır; her an canından bir miktar yokluğa girmektedir ve ömrün tükenmektedir.
Öğüt dinlemenin sonu ancak selamettir.
Sen aklını başına al da, velilerin öğütlerini canla başla dinle! Dinle de, üzüntüden, korkudan kurtul, manevî rahata kavuş, eminliğe eriş!