İnsan bir işin bozuk bir yanını sezinlemiş ama bu işe de bir kez girmişse,farkına varmadan kuşkularını kendisinden bile saklamaya çalışır.Ben de aşağı yukarı bu durumdaydım.Hiç sesimi çıkarmıyor,hiçbir şey düşünmek istemiyordum.
Sayfa 149 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Madem öyle, madem en yüksek, en sonsuz -Tanrı kadar sonsuz- gerçek, karadan uzaklaşmadadır; rüzgârın önünde, güvenilir görünen kıyılara korkakça atılmaktansa, bu uluyan enginde yok olmak daha iyi. Değer mi solucan gibi başını toprağa sokup sürünmek? Ey korkunç enginler! O can çekişmeler boşuna mıydı? Korkma, Bulkington, korkma! Sık dişini, tanrı-insan! Denizlerdeki ölümünün köpükleri arasından fışkırıp, göklere yükseleceksin!
Sayfa 161Kitabı okudu
Bilir misiniz ki, her derin düşünce, her özlü düşünce, insan ruhunun enginlerde yiğitçe özgür kalma çabasıdır, yerin ve göğün en azgın rüzgârları, onu, kölelerin yaşadığı kalleş kıyılara sürüklemek için sinsice elbirliği ederken, ruhun enginlerde özgür kalma çabasıdır?
Sayfa 160Kitabı okudu
Her ne kadar yaradılışının derinliklerinde, huyundan ya da yaşantısından gelen hastalıklı bir şeyler de olsa, onun dramatik kahramanlığına hiç zarar gelmez, çünkü tüm tragedya kahramanları, bu hastalıklı yanları sayesinde büyük olurlar
Dünyanın en güzel şeyleri, hiç sözü edilmeyen şeylerdir...
Sayfa 124Kitabı okudu
Benim asıl özüm, yeryüzündeki gölgem dedikleri şeydir bence. Biz ruh işlerine bakarken, tıpkı güneşe suyun içinden bakan istiridyeler gibiyizdir bence; üstlerindeki ağır suyu, havaların en hafifi sanan istiridyeler gibi. Bence bedenim, asıl varlığımın tortusudur ancak.
Sayfa 83Kitabı okudu
Ey, ölüleri yeşil çimenin altında yatanlar! Çiçekleri arasında durup "sevgilim burada diyebilenler! Sizler bu kadınların yüreklerindeki derdi bilmezsiniz. Ne acı bir boşluktur altlarında kimsenin kemikleri olmayan bu kara kenarlı mermerlerin boşluğu! Bu donmuş levhalardaki umutsuzluk öyle derindir ki!
Sayfa 82Kitabı okudu