Kendisi bilge olmayan bir prense, olumlu öğütler verilemez.
Sayfa 201 - İletişim Yayınları-2. BaskıKitabı okudu
En heyecan verici bulgu bir Bedevi çobanın , Ürdün’deki Ölü Deniz’in yakınlarındaki bir mağarada 1947 yılında yaptığı keşiftir. Çoban kırık kapların içinde Arami dilinde ve İbranice yazılmış deri parşömenler, İncil’e ait el yazmaları bulmuştur. Bunlar kendilerine en yakın tarihli bulgudan bin yıl daha eskidir. Bu belgelerin ve yakınlardaki mağaralarda bulunan başkalarının M.Ö 100 ve M.S 100 yılları arasında varlığını sürdürmüş bir Yahudi mezhebi tarafından kullanılan gizli bir kütüphaneye ait olduğu sanılmaktadır.
Sayfa 167Kitabı okudu
Kadın için en büyük zorunluluk bir erkeğin yüreğini cezbetmektir; cesur ve maceracı da olsalar, bütün kadın kahramanların yürekten dilediği ödüldür bu. Ayrıca çoğunlukla güzellik dışında bir erdeme sahip olmaları istenmez. Fiziksel görünüşüyle ilgili olarak duyguyu kaygının küçük kız için gerçek bir saplantı haline gelmesi anlaşılabilir; prenses de olsa çoban da, aşkı ve mutluluğu yakalayabilmek için hep güzel olması gerekir. Çirkinlik acımasız bir biçimde kötülükle bağdaştırılır; çirkin kadınların başına gelen talihsizlikleri görünce insan, kaderin onları işledikleri suçlar için mı yoksa çirkinliklerinden dolayı mı cezalandırıldığını bilemiyor.
Sayfa 34 - 2. Cilt
Tezer Özlü ile aynı yeryüzünü paylaşmayı hak edecek ne yaptık? Sonsuzluk düşünün ulaştığı hiçlik yani bir özgürlük özlemidir anlatılan. “Bizler” gibi olmayı reddeden, yaşamın bütün detaylarının heyecanlandırdığı, yaşamla sonsuz bir birleşmeden doğan hazları iliklerine kadar hisseden, gerçekten de “gamlı bir prenses” geçti bu dünyadan. Gerçek varoluşuna ulaşma deneyimi yaşamak için hiç umut vadetmeyen bir dünyadan ne beklenirdi oysa?
“Ah, kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya.” diyen Gülten Akın’la aramızdaki fark günden güne açılırken durup vaktimizi böyle yazarlara harcamaktan daha faydalı ne olabilirdi?
Farklı mecralarda, zamanda sürekli sıçramalarla ilerleyen ve içe dönük bir anlatımın ağırlıklı sergilendiği romanda otobiyografik izlerin hissedildiğini inkar edemeyiz. Bir ölüm düşüncesinin onu daima izlediği sokaklar, evler, odalar, düşler... Zaman zaman Anadolu’nun bozkırında hüzünlenip coşan; Almanya’nın sokaklarında,evlerinde tam olarak tanımadığı insanların yaşamlarının heyecanlandırdığı, “delilik” ile makul olanın sınırlarında, ızdırabın ortasında bir dünyalı o. O ve onun gibilerini tanımalı insan. Kitaplarını okuyarak ve kitaplar okuyarak... 
Tezer Özlü
