Yazık... Tutunulacak dalların tümü kurumamış, ısınılacak ocakların tümü sönmemiş diye umutlanmıştım...
Ölmek ne ki? Savaşıp yaşamak, yaşamakların en güzeli.
İyisi mi, yeni bir hava çalmak bundan böyle. Düdüğü başka türlü öttürmeli. Dümbelekliği bırakıp, davula tokmak olmalı.
Bir ara açtığım ama kullanmadığım blog sayfamdan
Çoğunu okumadım sağdan soldan derledim:
Aşkın Şehidi - Ahmet TURGUT (Bozkırın Sırrı Türk Peygamber romanını öneririm)
Aşkın Elçisi - Ahmet TURGUT
Aşkın Secdesi - Ahmet TURGUT
RADYO: Sevgili dinleyiciler, hafif müzik dinlediniz. Günün önemli olaylarından özetler veriyoruz. Dünyada sürekli bir barışın sağlanması için yapılan toplantılar devam ediyor. İlgililer umutlu olduklarını ve yakın bir gelecekte…
ERKEK: Sevtap Abla, Sevtap Abla…
KADIN: Sevgi ulan, Sevgi. Sevgi’yim ben. Ben babamın evinde Sevgi’ydim…
(Göğsünü tutar, kıvranır) Şuramda… Bir şey var şuramda… (Kasılır kalır bir an, sonra yığılır olduğu yere)