Bu durumu da Resulullah Efendimiz (s.a.v.) şu hadis-i şerifiyle bildirmişlerdir; "Öyle bir zaman gelecek ki kişi aldığının helal mi haram mı olduğuna dikkat etmeyecektir." (Sahih-i Buhari) Yaşadığımız zamana bakılırsa, içinde hayat sürdüğümüz devir olduğu anlaşılacaktır.
Sayfa 38 - İnsan ve Hayat KitaplığıKitabı okudu
Tabiînin meşhurlarından biri olan Abdullah b. Şakîk der ki: "Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in sahabîleri, namaz hariç hiçbir ibadetin terkini küfür olarak görmezlerdi."
Tirmizi, (No: 2622); Mervezi, Ta'zimu Kadri's Salah, 2/905, Häkim, Müstedrek, 1/48. Hakim bu hadisin, Buhâri ve Müslim'in Sahihlerindeki hadisler düzeyinde sahih olduğunu söylemiştir.
Sayfa 226Kitabı okuyor
Arkadaş seçiminin ehemmiyeti ile alakalı olarak Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de şöyle buyurmuştur:
“İyi arkadaşla kötü arkadaş, misk taşıyan kimseyle körük üfüren kimse gibidir. Misk taşıyan ya sana onu ikram eder yahut sen ondan miski satın alırsın ya da ondan güzel bir koku duyarsın.
Körük üfüren kimse ise ya elbiseni yakar ya da ondan kötü bir koku duyarsın.”
(Sahih-i Buhari, Zebaih,31).
Sahih-i Buharî ’de Ebu Hüreyre —Allah ondan razı olsun— şu hadisi nakletmektedir: “ Hz. Peygamber’den —salât ve selâm onun üzerine olsun— iki dağarcık dolusu ilim getirdim. Onlardan birini size dağıttım; ötekine gelince, eğer onu da dağıtsaydım, benim şu boynum kesilirdi. ”
40 Hadis-i Şerif (İmam Nevevi Rahmetullahi Aleyh )
İmâm Ebû Zekeriyya Rahmetullahi Aleyh
Yahyâ b. Şeref Rahmetullahi Aleyh
Nevevî, Şâfi’î (ö. 676 / 1277)
Rahman ve Rahîm olan Allah’ın ismiyle
Hadis-i şerifte: “Kim ümmetime dini işlerine dair kırk hadis hıfz ettirirse, Allahü teâlâ onu âlimler zümresinde haşreder. Ben de kıyamet gününde ona şâhid ve şefaatçi olurum” buyurulmuştur.
İslâm âlimleri bu
Deve sidiği meselesi... İnkar ediyorlar ama gün gibi ortada :D
75. Enes b. Mâlik (r.a)’tan şöyle dediği rivayet edilmiştir:
“Ukıl veya Urayne kabilesinden bazı kimseler (Medine’ye) gelmişti. Şehrin havası (onlara) iyi gelmedi, (dolayısıyla da karın/mide hastalığına tutuldular.) Bunun üzerine Peygamber (s.a.v) onlara sağmal develerin bulunduğu yere gidip develerin sütlerinden ve idrarlarından içmelerini emretti. Onlar da (belirtilen yere) gittiler. İyileştiklerinde Hz. Peygamber’in çobanını öldürdüler, hayvanları da önlerine katıp götürdüler. Bu haber, gündüzün başında Medineye ulaştı. Hz. Peygamber hemen peşlerine askeri bir birlik gönderdi. Gün yükseldiğinde onlar (yakalanıp) getirildiler. Hz. Peygamber, (çobanı öldürmelerine kısas olarak) el ve ayaklarının kesilmesini emretti. Gözleri oyulup (Medine’nin dışında taşlık bir arazi olan) Harre’ye atıldılar. İnsanlardan su istiyorlardı, ancak onlara (ölünceye kadar) su verilmedi.”
Sayfa 212
