Hoş-nişînân
Mevsim-i nev-bahar edince hulûl,
Ki tebessüm-nümûn olur enhâ
Subh-ı tâbân gibi usul usul,
Hoş-nişînân-ı âlem-i sahrâ
Ki bahar onlara gelir bayram,
Hâne ber-dûş olup azimet için,
En güzel noktayı, ikamet için
Ihtiyar eyleyip tutar ârâm;
Sonra yek-diğere eder ikrâm,
Nâil oldukları saadet için.
Bedevîyi semâhat-ı Kudret
Eylemiş böyle mazhar-ı nimet.
Sayfa 22Kitabı okudu
Hoş-nişînân
Bir zamanlar karar-gâhım idi,
Bedeviler gibi beyâbanlar.
Buna mûcib de iştibâhım idi:
Nasıl imrâr-ı vakt eder anlar.
Belde halkında görmedim, hayfâ,
Gördüğüm ünsü ehl-i vahşette!
Bedeviler sükûn u rahatte,
Sürdüğü daima ganemle safâ.
Beledi muttasıl esîr-i cefâ,
Inti'aş aleminde zulmette!
Biri endişeden aman bulmaz.
Biri endişeye zaman bulmaz.
Sayfa 12Kitabı okudu
Göçmen kuşları gibi gelip geçtin bu şehirden.
Belkide hayatımdan..
Elveda Diyemedik
Yıldızsız bir geceydi
Bir dağ çiçeği gibi şimdiden hasretteydim
sürgündüm çok uzaklardaydım,
Ve gözlerindi sürgün sebebim..
Çok çabuk çekildin hayatımdan
Kaderle el eleydin,
Bense kederle sarhoş...
Yarım kalmıştı hikayemiz
Göçmen kuşları gibi gelip geçtin bu şehirden
Belkide hayatımdan
Duymadın haykırışımı, acılarımı,
Benimsin sanmıştım uçtun avuçlarımdan
Tutamadım, gitmede diyemedim
Olamadın bir yıldızın kayışı kadar hayatımda
Zaman çok kısaydı bizim için
Yetmedi gözlerimizden yaşı silecek kadar
Nede elveda diyebilecek kadar...
Abdülhak Hamit TARHAN
“Eyvah!. Ne yer, ne yar kaldı
Gönlüm dolu âh-u zar kaldı..”
