İnanılmaz öyküler, ağızdan ağza yayılıyordu. Kara ve acımasız sahneler, halkın hayal gücüne bir destan kadar güçlü kazınıyordu. Örneğin herkes birbirine, ormanlar ve ovalardan dört nala geçen bir atlının, fırtınalı gökyüzüne yansıyan karanlık siluetini gösteriyordu. Atlı küçük köyden geçer; köy sakinleri sağa sola kaçışır ve evlerine kapanırlar. Bir kadın telaşla, bir çocuğun ardından koşar, onu kaptığı gibi evine götürür. Atlı, atının etrafında dalgalanan büyük bir pelerine sarınmıştır. Şatonun iner kalkar köprüsünden, güçlü nal sesleri arasında geçer. Şimdi, ayakta, hareketsiz, bacakları iki yana açık,silah salonunun eşiğinde dikilmiştir. Senyörün sesi duyulur.
- Evet?
Atlı pelerinini açar. Bir çocuk ona sarılmıştır; yere düşer, beceriksizce doğrulmaya çalışır.
- Bravo! der ses.
-Beni allak bullak eden, evet, merhamette beni allak bullak eden şey, onda bulduğum sınırsız zevk!
Bir anda Blanchet, kafasının karışmaya başladığını hissetti.
- Sınırsız zevk mi? Ne demek istiyorsun oğlum!
- Şu boğazlanan küçüklere acıyorum, soluk soluğa çırpınan taze bedenleri için ağlıyorum. Ve aynı zamanda öylesine büyük bir zevk duyuyorum ki!
Açgözlülük bağnazlıktan bin kat daha az öldürücüdür.
- Kanını tattım. Sana sonsuza dek bağlıyım artık. Bundan sonra nereye gidersen git, seni izleyeceğim.
Cennette de, cehennemde de.
Böylesi güzel bir saflık Gilles'i büyüler ama inandırmaya yetmez.
- Yine de Şeytan ve yardakçıları var. Onların bazen bana sürtündüklerini hissediyorum. Kulaklarıma, anlamadığım ama günün birinde anlamaktan korktuğum karanlık şeyler fısıldıyorlar. Sen de ... sen de sesler duyuyorsun.
Böylece Jeanne Charles'ı, Charles da Jeanne'da kendisini tanıdı. Ama Jeanne'ı tanımak için yüreğinin ve cinsiyetinin belirlenmesini bekler. Ancak, bir kişi vardır ki, Jeanne'ı taht salonuna girer girmez bir bakışta tanımıştır. Gilles'dir bu. Evet, Jeanne'da bütün sevdiklerini, her zaman beklemiş olduğu genç bir oğlanı, bir oyun ve savaş arkadaşını, aynı zamanda bir kadını, üstelik de nur aylasıyla çevrili bir azizeyi tanıyıverdi.