aynadaki yüzümle göz göze geldim. Oldukça değiştiğimi fark ediyordum. Gözlerimde yuva yapan kırlangıçlar uzun zaman önce uçup bir daha da geri dönmemişlerdi. Onların kanat çırpmaları olmayınca, gözlerim ölü evinin sessizliğine bürünüyordu. Kirpiklerime konan kuşlar olmayınca bakışlarımdaki ifade de ortadan kayboluyordu.