Seni görünceye kadar bu hep böyleydi. Kalbim ya bilinmezlerde ya da mezarlar içinde gezerdi. Seni gördüm. Sanki başka dünyaya geldim. O zaman hayatın ne demek olduğunu anladım. O zaman insan ne demek, anlamaya başladım. Önceden yaşamak nedir bilmezdim. Yine de yaşamayı herkesten fazla severdim. Şimdi hayatımın kıymetini iyice biliyorum.
Sanki ömrümde gördüğüm, duyduğum, okuduğum, düşündüğüm ne kadar güzel şey varsa hepsi bir yere toplanmış, sonra da bir insan çehresi olup karşıma gelmişti.
Seni görünceye kadar gönlüm her vakit gaipler arasında, her vakit mezarlar içinde gezerdi. Seni gördüm, sanki başka bir dünyaya geldim. O zaman hayatın ne demek olduğunu anladım. O zaman insanın ne demek olduğunu anlamaya başladım.
Seni görünceye kadar gönlüm, her zaman kaybettiklerim arasında her zaman mezarlar içinde gezerdi. Seni görünce sanki başka bir dünyaya geldim.O zaman hayatın ne demek olduğunu anladım. Daha önce yaşamak nedir bilmezdim. Yine de yaşamayı herkesten çok severdim. Yine de senin için ölmeyi yaşamaya tercih ediyorum.
Bunalım içinde bile, gözlerim kapandıkça Zekiye’nin, açıldıkça, yine Zekiye’nin yüzü görünüyordu….İnsan cehennemdeyken kendine cennette gibi göstermek adaletine yakışır mı?..