Subhanallah!
Hz.Osman (ra) bir çocuğu olduğunda onu yedinci gün kucağına alırmış.Kendisine bunun sebebi sorulduğunda şöyle cevap verirmiş: "Böyle yapınca onun sevgisi kalbime daha çok yerleşiyor.Ve eğer vefat ederse, sabrıma karşılık ecrimin daha çok olacağını ümid ediyorum."
Kırk sayısının kutsiliği
“Erbain. Arapça bir kelimedir ve kırk demektir. Kırk sayısı, ta Pisagor’dan, belki de eski Hint inanışlarından kalma bir kutsiliğe sahiptir. Kuran’ın yedinci suresinin (Araf) 142’nci ayetinde de “Musa’ya otuz geceyi vade verdik, o otuz geceyi onla tamamladık, Rabbinin tayin ettiği vakit kırk gece olarak tamamlandı...” denmektedir. Dervişler de bu kırk sayısına pek ehemmiyet verirlerdi. Küçük ve ancak yerde serili hasırla döşenmiş, ekseriyetle taş bir odaya girerler, yemeklerini her gün biraz daha azaltarak kırk gün orada ibadetle meşgul olurlardı. Hatta ilk günü kırk, ikinci günü otuz dokuz, üçüncü günü otuz sekiz... zeytin tanesi yemek suretiyle nihayet yiyeceklerini bir zeytine kadar indirenler olurdu. Bu kırk günlük halvete “erbain çıkarmak” denirdi.”
Cilt cilt din felsefesi damıtılır burdan... Müthiş
ŞÖVALYE : Tanrıyı neden öldüremem içim de ? Ona ilenirim, yüreğimden söküp fırlatmak isterim de, neden böyle ağrılar içinde, böyle aşağılanarak yaşar durur? Neden, her şeye karşın, silkip
atamadığım şaşırtıcı bir gerçektir o? İşitiyor musunuz beni ?
ÖLÜM : Evet, işitiyorum.
ŞÖVALYE : Bilgi istiyorum, inanç değil, varsayımlar değil, bilgi. Tanrı, elini bana doğru uzatsın, kendini açığa vurup
benimle konuşsun İstiyorum.
ÖLÜM : Ama sessiz durur o.
ŞÖVALYE: Karanlıkta ona doğru
haykırıyorum, ama sanki hiç kimse yok orda.
ÖLÜM: Hiç kimse yok belki de.
ŞÖVALYE : Yaşamak iğrenç bir yılgı
öyleyse. Kimse ölümün karşısında, her şeyin bir hiç olduğunu bile bile yaşıyamaz.
ÖLÜM: İnsanların coğu ölüm, ya da
yaşamanın boşluğu üstüne kafa yormaz ki.
ŞÖVALYE : Ama bir gün yaşamanın o son anına varıp, karanlığa doğru bakmak zorunda kalacaklar.
Onların yerine aç insanlar varken niye vazgeçsinler..
Ama bu devlet memurları kendilerine ziyafet çekmekten vazgeçmedi.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Şabat'ın her ay ayının yedinci günlerinde (Shapatu) kutlanan eski bir tatil günü olduğu anlaşılmaktadır. Ancak onun anlamı Eski Ahit'teki Şabat'ın anlamından tamamen farklıydı. Babil Shapatu'su bir matem ve kendi kendini cezalandırma günüydü. Satürn gezegenine adanan kasvetli bir gündü, "cumartesi" (Saturday) günümüzde de Satürn'den kaynaklanan ve ona adanmış olan bir isimdir. Satürn'ün gazabı o gün boyunca insanların kendi kendilerini kınamaları ve cezalandırmaları suretiyle yatıştırılmak istenmektedir. Ancak Eski Ahit uyarınca kutsal gün kendi kendini cezalandırma ve matem günü olma özelliğini kaybetmiştir. O artık “kötü” bir gün olmaktan çıkmış, iyi bir gün haline dönüşmüştür. Şabat uğursuz bir gün olan Shapatu'nun tam karşıtı haline gelmiştir, eğlence ve zevk alma günüdür. Son iki bin yıl boyunca Yahudiler Şabat'ı Kutsal Kitap ve dini yazıları okumanın yanı sıra yemek yiyerek, içerek ve birbirlerini severek geçirmeyi adet haline getirmişlerdir. Böylece Şabat Satürn gezegeninin kötü güçlerine boyun eğme günü olmaktan çıkarak bir özgürlük ve eğlence günü haline gelmiştir.
Sayfa 178Kitabı okudu
Korku ve düşünme
JÖNS : Peki şu Ölüm mü ?
RESSAM : Evet, o hepsiyle dansederek alır götürür.
JÖNS : Niye böyle saçma sapan şeyler resmediyorsun ?
RESSAM : İnsanlara bir gün öleceklerini hatırlatmağa yarar diye düşündüm.
JÖNS : Bu onları daha mutlu kılmaz ki.
RESSAM : Ne diye insanları hep mutlu kılmalı ? Onları arasıra korkutmak hiç de fena fikir sayılmaz.
JÖNS : O zaman gözlerini yumar, senın resmine bakmaktan kaçınırlar.
RESSAM : Yo yo, bakarlar. Kuru kafa, çıplak bir kadından hemen hemen daha ilginçtir.
JÖNS : Sen onları korkutursan ...
RESSAM : Düşünürler.
Bir rastlantı sonucu o papaz on yedinci yüzyıl İngiliz mistik şairlerinin bir antolojisini okuyordu; ben de aynı gruptan George Herbert'in şiirlerini. (Her nedense, benim gibi dinsizler çok meraklıdırlar mistik edebiyata.) Bir süre sonra, adam, Roma'ya hacca mı gittiğimi sordu nezaketle. Ben ise, hırt bir biçimde kötü kötü sırıtarak,
Sayfa 77Kitabı okuyor
