Ne oldu da daima ihtiram ile yad ettiği [saygıyla andığı] aşk ve muhabbeti böyle tahkire [aşağılamaya] kalkıştı?
Ne kadar müteessir olmuş [üzülmüş], şakirdini [öğrencisini] de ne kadar müteessir etmiş idi [üzmüştü].
Ne kadar tatlı tatlı anlatmış, ne kadar tatlı tatlı tefsir ve takrir etmiş idi [okuyup yorumlamıştı].
Sokrat ne diyor, bilir misiniz? Diyor ki, “Kadın her türlü fenalığın menbaıdır [kaynağıdır].” Aristofan da, “Dünyada kadınlar kadar idaresi müşkül mahlûk yoktur, ne deliler, ne de canavarlar onlar kadar şayan-ı istiaze [kaçınılması gereken] olamaz!” demiş.