Osmanlı'da ile yeni Modern Türk devleti arasında demokrsi ve halkçılık
Meşruti saltanat bazı kayıtlar ve sınırlamalarla güya bir nevi halkçılık, bir nevi demokrasiydi; halk, bilerek, görerek, anlayarak, -çağdaş tabiri kullanırsak- şuurlu bir şekilde fikirlerini, maksatlarını, emellerini, gayelerini temsil eden yol göstericiler seçmiş varsayılıyordu! Varsayımlar böyleydi; gerçekliğe gelince, bazı mebusların kendileri bile gayelerinden habersiz, haberli olanların da bir haylisi kararsız ve değişkendi. Az çok şuurlu seçmenlerin belli programlarla kanaatli adaylar seçememesi İstanbul Mebusan'ının devamlı dalgalanmasına yol açıyordu.
İki temel fikir vardır ki onların doğruluğuna ta gençliğimden beri inanıyor ve güveniyordum; ve elimden geldiği kadar da o iki fikrin hizmetçisi olmaya çalıştım. Bu iki fikirden birisi milliyetçilik (nationalisme), diğeri halkçılıktır (démocratisme). Şimdiye kadar Türkiye'de kurulup teşkilatlanan siyasi toplanışların hiçbirisinde bu iki temel fikri açıklık ve netlikle, saflık ve kesinlikle bulamadım.
Nihayet yeni Türkiye Devleti'nin kuruluşu esaslarında, yeni Türkiye Devleti doğarken milleti kendinde cisimlendiren kahramanın ulvi ve kati sözlerinde, diğer bir tabirle Türk milletinin hür ve bağımsız varlığını ilan eden gür ve yüksek sesinde aradığımı buldum. Büyük Millet Meclisi Reisi'nin tarihi nutuklarını hatırlayınız. Gazi Başkumandan'ın Akdeniz'e doğru bir kasırga şiddetiyle ilerleyen muzaffer ordusu içinde, Türk bayrağını semalara kadar yükselterek yürürken yazdığı beyannameleri hatırlayınız… Bunlarda en derin, en esaslı, en açık ve en kesin bir şekilde milliyetçilik ve halkçılığı bulursunuz.
Bazı kişiler ‘seni sevemedim, aradığımı sende bulamadım’ diyemez de kaçıngan bağlanan biriyim’ der. Çünkü aradığınızı bulduğunuzda ona sıkı sıkıya sarılırsınız. Hakikaten istediğiniz birini bulduğunuzda, Dualarınızın cevabı olduğuna inandığınız zaman, Ondan kaçmaz sevgiyle bağlanırsınız. Gerçek sevgi tüm kaçışların bittiği yerdir. 🌸
Bu kitabı Şahmaran dizisini izlemeden önce okusaydım daha mı iyi ederdim diye düşünüyorum. Çünkü kitaptaki olayların dizidekilerle uzaktan yakından ilgisi yok. Sanki aynı karakterlerle farklı bir hikaye anlatmışlar dizide.
Kitap sürükleyici diyemeyeceğim. Dizi çok daha heyecanlıydı. Romanın çoğu yerinde Şahsu'nun günlük rutini anlatılıyor sadece. Sürekli Şahsu duş aldı, saçlarını kuruladı, pencereyi açtı vs. Aşırı tekdüze ve heyecansız geçen bir roman. Ama olumlu yanları da var. Bu kitap sayesinde Şahmaran efsanesini daha yakından tanımaya şansımız oluyor.
Şahsu ve Maran'ın aşkını nedense 
Çalıkuşu'ndaki Feride ve Kâmran'ınkine benzettim. Sanki 
Şah-ı Mar Çalıkuşu'nun fantastik bir versiyonu gibiydi.
Emine Buzkan Kaynak bu hikayenin dört kitaplık bir seri olacağını söylemişti. İlkinde aradığımı bulamadım ama sıradaki üç kitap yazılırsa büyük beklentilerle okuyacağım.
Seçici olmayan okurların sıkılacağını pek sanmıyorum. Bence her halükârda okunması, tadına bakılması gereken bir kitap.
"Şüpheli? Ne demek şüpheli olmak? Niye sadece şüphe uyandırıcı, demiyor? Şüphe uyandırdığımda hemfikirim. Sadece ona değil, kendime karşı da şüphe uyandırıyorum. Bir an, burada gerçekten ne yaptığımı bilmediğimi, benim de aynı şekilde kayıp gittiğimi düşündüm. Hiçbir aradığımı bulamadım. Her şeyin karmakarışık ve akıl dışı olduğu bir dünya çıktı karşıma. "
Sayfa 116Kitabı okudu
