Bizim büyük çaresizliğimiz Nihal’e aşık olmamız değil, sesimizin dışarıdaki çocuk seslerinin arasında olmayışıydı. Asıl çaresizlik buydu.
Nihal nasıl sana aşık olmaz Çetin! Seni bir şey tamir ederken, iki elin de dolu ağzında sigarayla görse, sigaranın dumanını kendinden uzak tutmak için dudaklarını yana kaydırışını, dumandan yanan gözlerini kısmanı, kırpıştırmanı görse…Askerdeyken çektirdiğin o fotoğrafı görse örneğin… Gördü mü o fotoğrafı? Üniformanla ayakta durmuş gülümsüyorsun, ellerini önünde kavuşturmuş, kalın parmaklı, güven veren ellerini. Yumurta kırışını gördü mü? “Ciddi” sözcüğünü aynı Murat Ağabey gibi söylediğini duydu mu?
Çetin, o gün masamdan kalkıp, kutsal kitabım diyebileceğim, sayfalarını meyve lekeleriyle doldurduğum bir kitap vermiştim Nihal’e. Ama keşke vermeseydim! Beni zayıf düşüren, algılarımı çarpıtan bir ilişki böylece başlamıştı. Benden okumak için kitap önermemi isteyenlerin kalbimi de istediklerini sanıyordum, hala öyle!
Reader Follow Recommendations
Hareket etmezsen acı üzerinde birikir.
