“ Yusuf Aleyhisselam’ın ben hiç yalnız kalmadım,biz hep beş kişiydik: ben ve dört duvar .sözünü anımsıyordum ama ben onun gibi olamıyordum.”
“Karabasanların karanlıkta karanlığı kaybettigi, zamanin
yoklugundaki zamanların tükendigi vakitti artik. Nasip kapılarını kapatmis, sabir bohçasin toplamis, umut sandiga kilitlenmisti.”
Her ne kadar alışılsa da, her ne kadar unutma verilmişse de, hatırlamak da verilmemiş midir insana?
Hoşdur bana Sen'den gelen
Ya hilat u yahut kefen
Ya gonca gül, yahut diken
Kahrın da hoş lütfun da hoş
Aslında en büyük lütuflardan biridir alışmak ve neticesinde UNUTMAK...
Üzülme! dedi,
"Nasılsa kişi sevdiğiyle beraberdir."
Sayfa 75Kitabı okudu