Böyle bir mütevazilik
Ariflerden biri doktora gider;
Doktor Şikayetiniz nedir ? diye sorunca,
“Şikayetimiz yoktur, ayağımız ağrıyor”diye cevap verir.
Eskiler hastalıktan şikayet etmez,
Rabbim mesh eyledi, hatır sordu dermiş...
Ariflerden biri şöyle demiştir:
"Ulaşmak istediğin yolda yalnız olman, gitmek istediğin o yolda samimi olduğunun bir delilidir."
Bir defadan birşey olmaz mı???
Ariflerden biri, çamurlu kaygan bir yolda, dikkatli yürüyordu . Fakat bütün çabasına rağmen düştü. Her tarafı çamur olduğu için, serbestçe yürüdü
Dedi ki:
Günaha düşmeden önce günahlardan sakınan adamın hali budur.
Bir defa günaha düştükten sonra, artık aldırış etmeden yürür
- Âriflerden biri der ki; "Kainâttaki cennetin insandaki karşılığı temizlenmiş gönüldür!"
Ariflerden biri şöyle demiştir:
"Dünya bizden nefret ettiği halde biz onu seviyoruz. Ya dünya bizi sevmiş olsaydı, ne yapardık acaba?"
Sayfa 206
Nasıl ki ariflerden biri aç kalınca ağladı. Bu irfandan zevk ve nasibi olmayan kimseler ona itirazla sabır tavsiye ettiler. Arif onlara şu cevabı verdi: Allah beni ağlamaklığım için acıktırdı. Gûya bu açlığı benden gidermesi için kendisine yalvarmaklığımı dileyerek beni bu belâya uğrattı. Bu ağlayış benim sabırlı bir kul olmama zarar vermez.
Emirlerden biri, ariflerden birine:
— Ne ihtiyacın varsa söyle.
Dediği zaman, arifin kendine verdiği cevap ne de arifanedir.
— Ben senden ne isteyeceğim ki, benim iki kölem vardır ki onlar senin efendindir.
— Neymiş onlar bakalım?
— Biri hırs, diğeri heva ve heves... İşte ben bu ikisinin sırtını yere getirip onlara hâkim oldum, sen ise bunlara yenildin. Onlar sana hâkim oldular.
Ariflerden biri şöyle demiştir:
"Ulaşmak istediğin yolda yalnız olman, gitmek istediğin o yolda samimi olduğunun bir delilidir
•
Güne dair farkındalık
Ariflerden biri kendi başına tefekkür halindeydi. Biri gelip "yalnızlıktan sıkılmıyor musun?"diye sordu ona. Canı sıkılan ârif şu cevabı verdi:
-Sen gelince yalnızlaştım!
Andrey Tarkovski 'nin şu sözü ile olayı bağlayalım;
"Kendinizi, kendinizle zaman geçirmeyi yalnızlık sanmayacağınız şekilde yetiştirin."
Gecenin hayrı sizinle olsun...
"Ariflerden biri der ki;
Esas istenen cebinde Kur'ân bulunması değil,
Ahlakında ayet bulunmasıdır."
Ariflerden biri açlıktan dolayı ağladığında, bu bilgiyi deneyimlememiş olan birinin kendisini azarlaması üzerine şöyle dedi: “Allah beni ağlayayım diye acıktırdı.”
Ariflerden biri Hacca gitmek için hazırlık yapmaya başlar. Bu adamın küçük yaşta bir çocuğu vardır. Çocuk, babasına nereye gittiğini sorar. Babası "Allah'ın evine" diye cevap verir. Çocuk evi görenin evin sahibini de göreceğini zanneder. Babasına:
- "Ey Babacığım! Niçin beni de yanında götürmüyorsun?" diye sorar. Babası:
- "Evladım, sen henüz küçüksün. Oraya gidip gelemezsin" diye cevap verir. Çocuk çok ağlar, çok ısrar eder. Babası mecburen çocuğunu yanında götürmek zorunda kalır.
Mikat bölgesine vardıkları zaman, ihrama girerler ve telbiye getirirler. Daha sonra Harem bölgesine girerler. Çocuk Kâbe'yi görür görmez şaşkına döner ve ölü olarak yere düşer. Bu durum üzerine babası dehşete düşer, ciğerleri parçalanacak gibi olur ve Çocuğuma ne oldu demeye başlar. Tam bu sırada kâbe'nin köşesinden şöyle seslenilir:
- "Sen evi (Kâbe'yi) istedin, istediğine kavuştun. Çocuğun evin sahibini istedi, o da istediğine kavuştu."
Daha sonra çocuk ortadan kaybolur ve bir ses şöyle seslenir:
- "O, kabirde değildir, yerde de değildir. Cennette de değildir.
- "O, kudretine sınır olmayan bir hükümdarın huzurunda, doğruluk meclisindedir." (Kamer Sûresi, 55)
