Orhan Akyol
@ariforhan
mühendis, tonmaister, çiftçi, toplum gönüllüsü...
Doğa Okur
Çanakkale
927 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bak işte martılar! Gelin martılar! Gelin yanıma mavi denizin beyaz mısraları!.. Bana söyleyecek iki çift sözünüz var mıdır yok mudur? Ya benim söylemek istediklerim?.. Söylesen söylemekle, yazsan yazmakla tükenmez: Denizler mürekkep, yelkenler kâğıt olsa.
Sayfa 27
Marmara Denizi mini minnacık bir denizdir. Hatta belki deniz bile değildir: Yukardan aşağıdan iki boğazına çöksen şöyle irikıyım bir göl sayılır. Peki nerde benim çocukluk hayallerim? Nerde ıslık ıslığa uçsuz bucaksız denizler? Nerde Willi-Waw gemisi? Nerde Baştayfa Mauori?
Sayfa 27
Çocukluğumda yaptığım kâğıt gemiler ansızın canlanıverse ne muazzam, ne sonu gelmez bir armadam olurdu. Zaten şiir okumaktan, gemi yapmaktan gayrı elimden bir şey gelmezdi ki! Düşünür düşünür, yine ya bir "Yavuz” ya bir "Gülcemal" yapardım. Sahi! Ben Gülcemal'i görmüşümdür. Yalnız görmek mi? Binmişimdir de.
Sayfa 26
Okur Takip Önerileri
Dedelerimiz bu yollardan "gökçe kır-at"la ve "yayan-yapıldak" geçmişler. Biz tıklım tıklım kamyonlarla, tozla, çamurla, karla geçiyoruz. Gökler aynı gökler. Yollar aynı yollar. Ve gönlümde bir ebemkuşağı misali renk veren türküler: "Kalktı göçeyledi avşar illeri - Ağır ağır giden iller bizimdir." Hey ustam Dadaloğlu, koca Celâli!
Sayfa 22
Biz o vakitler şoseye "Susa" derdik: Çıplak ayakları ile sımsıcak toprağa basan, ceplerinde kuş lastikleri, ellerinde tosun gibi üzüm salkımları, bağ çocuklarıydık.
Sayfa 20
Evet! Biniş o biniş, ben o gün bugündür, bir ayağım yerde bir ayağım trende yaşıyorum. Ötme kulun kurbanın olayım Hasret-Kavuşturan! Sen dünyayı hasretine kavuşturursun ama bana yalınkılıç misali keskin, kıldan ince bir hasret verir dökersin. Ne hasret! Ne hasret!
Sayfa 17
Hey benim keklik sekişli sağdıcım, senin Anadolu dediğin de bir dünya değil mi sanki? Bunu söylemek bile fazla. Ben onun koynunda ekmeği öpmeyi, yalınayak gezmeyi ve ağlamayı öğrendim. Daha da kimbilir neler öğreneceğim.
Sayfa 15
Kitaplar. Radyo ve sinema ve elli yıl içinde kıtaları çileden çıkaracak üçüncü büyük çılgınlığa doğru dörtnala koşan XX'nci asır. Biz bunların çocuğuyuz. Her esen rüzgâr içimizde, gözle görünmez ne yapraklar titretir. Enginlere yelken açan her gemi nasıl bizi ağlayacak hallere sokup döker. Kalbimiz, sallanan veda mendillerinde, gözlerimiz, bozkır gecelerini diş diş çiğneyip geçen katarların ışıklarındadır. Biz böyle doğduk, böyle büyüdük.
Sayfa 14
Sinema şeytanı kalbime girmiş, beni yeryüzünün ve suyüzünün ta öbür uçlarına doğru üfleyip haydalıyordu.
Sayfa 14
Fuzuli: "Fakir padişah asa, gedayı muhteşemem"
Yani "Padişah kadar fakir, görkemli bir dilenciyim!" Gününe göre, hiç belli olmaz!
Sayfa 125Kitabı okudu
Sait faik
Severdi annesini. Onun kendisi üzerindeki yargılarına çok önem verirdi. İşsiz adam, para kazanmayan adam durumuna düşmesi, annesince böyle nitelenmesi üzerdi onu, çoğu zaman.
"Yahu, şu kadar kitabım var, her gün okuyup yazarım. İşsiz adam sayılır mıyım ben!" diye yakınır, annesine karşı yapamadığı savunmayı bana karşı yaparak rahatlardı.
Suçluydu annesinin gözünde. Balıkpazarı'nda babasından kalan zahireci mağazasını kısa zamanda dağıtmış, kapısına kilit vurmuştu.
Sayfa 121Kitabı okudu
Bir bakıver Ahmet... Ahmet oğlum, anasına bak kızını al, derler. Ben bunların yedi sinsilesini tahkik ettim; dikkat!
Sayfa 120Kitabı okudu
Sadece seviyordu. Yaşamak istiyordu. Sevilememiş insanın bütün hırsıyla sevilmek için, en sevilemeyeceği yerden, çabalayıp duruyordu. Istırap çekiyordu. Hiçbir şey olmayacağını hissetmemesine imkân yoktu. İşte yaşamak istiyordu. Bırakalım insanları istediklerini yapsınlar. Herkes kendi hikâyesini yazacaktır.
Sayfa 119Kitabı okudu
- İşte görüyorsun ki azizim, ben köpeklerle konuşmadan evvel işe ağaçlarla konuşmakla başladım. Sevgilimle bir şey konuşamazdım.
Sayfa 115Kitabı okudu
Öteki masada iki işçi çocuk, ne güzel yemek yiyorlardı. Ne güzeldi esmer yüzleri. Belki masallarda bu kadar güzel yüzlü insanlar yoktu.
Sayfa 110Kitabı okudu