Neredeyse bütün Ahmet Ümit romanlarını okumuş biri olarak belirtmek isterim ki tam bir "düş kırıklığı". Öncelikle olay kurguları çok basit. Her şey karışıkmış gibi bir hal aldığında (!) aslında asıl yanıtın uzaklarda olmadığını (!) göstermek ister gibi. Fakat Arka Sokaklar izleyen birinin bile aşikar olduğu level-1 cinayet vakalarını okurken ne kadar sıkıldığımı anlatamam. Kitaba dair umudumu kaybetmeyip üç farklı öyküyü de sonuna kadar " Lütfen düşündüğüm gibi bitmesin." diyerek okudum. Ve hep düşündüğüm gibi basit sonlandı olaylar. İstanbul Hatırası, Sultanı Öldürmek, Beyoğlu Rapsodisi'nden sonra yanlış bir yazarı okuyormuş gibi hissettim
