"Benimle çıkar mısın?" diye sordu, parmaklarıyla ıslak saçlarını yüzünden kaldırıp geriye atarak.
"Hayır," diye fısıldadım.
Sonra o gamze yanağında belirdi ve bende tutmakta olduğum nefesimi bıraktım. Cam merdivenlere yöneldi. "Her zaman yarın vardır."
Peşinden ilerledim. "Yarın hiçbir şeyi değiştirmeyecek."
"Göreceğiz."
"Görülecek hiçbir şey yok. Vaktini boşa harcıyorsun."
"Sen söz konusu olduğunda, vaktim asla boşa gitmiş sayılmaz," diye yanıtladı.
Arkası bana dönük olduğundan, gülümsememi görmedi. Rahatlamıştım. Isınmıştım. Her şey yeniden normale dönmüştü ve Cam varken, her şey güzel olacaktı.
Halide Edip Adıvar'ı ilk defa orta okulda Türkçe ödevi sebebiyle okumuş ve 
Tatarcık kitabını okuyup kendimce değerlendirmiştim. Bu kitabı okuduktan sonra hafızam canlanıp o zaman ödev için yazdığım şeyler aklıma geldi. Tatarcık kitabını da çok fazla beğenmemiştim. Bu kitaba dönecek olursak da esasında kitap zamanında gazetede tefrika olarak yayınlanmış bir eser. Yani bir nevi fazla kafa yormadan okunabilecek arkası yarın. Daha sonradan roman şeklinde basılmış. Anlatım içinde eski kelimeler barındırsa da gayet sade ki zaten dipnotlarla eski kelimeler açıklanmış. Eser gazete için yazıldığından mıdır nedir tam olarak bilemiyorum ama hafif Brezilya dizisi tadındaydı. Kitaptaki ilişkiler beni biraz şaşırttı. Şöyle ki örneğin bir kadın evli bir erkeği elde etme hakkını gayet rahat kendinde bulabiliyor. Şimdi ne var sanki günümüzde olmuyor mu; denebilir ama kitaptaki anlatım tarzı bunun gayet doğal bir şey olduğu yönünde. Eğer kitabın anlatım tarzında abartı yoksa o dönemin insan ilişkilerini görmek adına hoş bir eser. Ama yine de beni sonu gibi muallakta bırakan bir kitap oldu. Kitabın sonu sanki daha devam edecekmiş, bir şeyler olacakmış gibi bitti. Belki de tefrika olduğunu bildiğimden dolayı bende öyle bir intiba bıraktı. Halide Edip Adıvar tabii ki önemli bir yazar ama bu kitap hakkında kararsız bıraktı beni.
Game of Thrones
Game of Thrones okumak isteyenlere tavsiye:
Kitap bölüm bölüm gidiyor ve her bölümde bir karakterin üzerinden olaylar anlatılıyor. Ben her gün bir bölüm okuyorum sanki arkası yarın dinler gibi ya da bir dizi izler gibi. Sadece bir bölüm okuyarak konudan da hiçbir şekilde uzaklaşmıyorum. Ayrıca böyle daha bir zevkli oluyor bana göre. Of şimdi bu 6 kitabı kim okuyacak diyip seriden gözü korkanlara bir alternatif niteliğinde günde sadece bir bölüm okumak. Böyle yaparak 6 kitap ortalama bir yıla biter. Bakalım ben daha 2. kitaptayım. Dizide 6. sezonu da izlemedim. Hedefim 7. sezon yayınlanana kadar ilk 5 kitabı bitirmek. Yazar o zamana kadar 6. kitabı da yayınlar herhalde. Diziyi de en baştan tekrar başladım. Kitabı okudukça dizideki bölümleri izlemek de güzel oluyor.
Haberler o kadar taze, hızlı ve flaş ki, heyecanlı bir diziyi takip eder gibi seyrediyoruz. “Kılıçdaroğlu ne demiş?”, “Aç aç, Tayyip konuşuyor”, “Kııız, altyazı geçiyor, komutanları serbest bırakmışlar”, “Belge bulunmuş yine ayol, belge”, “Ay dur bakalım yarınki görüşmede ne olacak, bize gelin, ana haberi birlikte seyrederiz,” gibi, arkası yarın merakıyla yaşıyoruz bu günleri.
