Bilinen insanlık tarihinde hiç görülmemiş bir dönemde yaşıyoruz.
Son 50 yıl boyunca üretilen bilgi tüm insanlık tarihi boyunca üretilenden fazla.
Bugün bir insanın 1900’lü yılların başında bir yıl boyunca maruz kaldığı bilgiye bugünün modern insanı tek bir günde maruz kalıyor.
Değişim ve dönüşüm o denli hızlı ki artık çocuklarımızın
Her çocuğu armut gibi görmek topluma yetmez, üstüne daha da armutlaştırma çabası başlar. Çocuklar üzerinde kendilerine fayda arayan yetişkinler bu uğurda onları ne armutlaştıracaksa ona inanıp çocukları da buna inandırmaya çalışırlar. Mesela “Sen dayına çekmişsin, büyük adam olacaksın,” ya da “Ondan bir şey olmaz … halasına çekmiş,” gibi cümlelerle çocuğun ilhamını hısım akrabada ararlar. Ailedeki herkes kendinden o kadar memnundur ki çocuğun kendisine benzemesini, kendisine çekmesini, hık deyip burnundan düşmesini bekler. Bu ailelerde armudun dalda kalma, daldan atlayıp uzağa düşme, bir kuşun gagasına takılıp uçup gitme, biri tarafından koparılıp bambaşka bir şeye dönüşme ihtimali kabul edilemez.