I watched them go, a little jealously, then slumped down against the arm of the couch. I struggled to focus on my text, which was so aggressively annotated that it was barely legible anymore.
Scene 1Kitabı okudu
Kim söz eder Platon'un çarkından,
Nedir döndüren onu?
Sonsuzluk yitirir önemini,
Akıp gider zaman.
-W.B. Yeats
Sayfa 130Kitabı okudu
İster aşk olsun ister yalan
Buldum bulunmayı bekleyeni,
Zihnini örten bir maskeydi o,
Ve sonra başladı kalbini attırmaya,
Sakladı gizlenmiş olanı.
-W. B. Yeats
Sayfa 113Kitabı okudu
Bir gün tan ağarmadan kalkacağız
Ve bulacağız yaşlı tazılarımızı kapının önünde
Ve öğrenince avın başladığını tamamen uyanacağız.
Rastlayacağız koyu kan izine bir kez daha.
-W. B. Yeats
Sayfa 101Kitabı okudu
" Acınmak, insanı yavaş yavaş delirtebilecek, kalbini zehirleyebilecek öylesine bir şey ki..."