"Herkesin bana canı o anda nasıl isterse o şekilde davranabileceğini sanmasından gerçekten bıktım!”
“Bir düşte karşılaştık,
Dünyanın fırtınalarından uzakta.
Bakmak istiyorum gözlerine,
Sen kollarıma düşünceye kadar,
çünkü biliyorum, sen varsın.
Kavuşacağız er ya da geç,
geleceğim her gün biraz daha yakınına,
biliyorsun, bütün yollarım, sana çıkıyor."
Peter Maffay’ın “Früher, Spâter” (Er ya da geç) isimli şarkısının sözleri
"Bir deli asla delirmiş olabileceğini düşünmez.”
“Bence bu hikâye o kadar inanılmaz ki gerçek olması lazım. Bütün bunları uydurmuş olacak kadar kaçık olamazsın.”
Hayatın tümü çeşitli olaylardan oluşuyordu. Her saniye milyarlarca ışın demeti halinde birbirlerine doğru hareket eden insanlardan, hayvanlardan ve eşyalardan. Her buluşma bir olaydı ve her biri üzerinde durmaya değerdi, çünkü tek bir unsur bile yolundan sapsa bu, dünyayı değiştirebilirdi.
Sibylle bir kez daha çökmüştü. Bedensel bir çöküş değildi bu, dışarıdan bakan biri fark edemezdi. Bir iskambil kulesi gibi devrilen, cılız ve çürük de olsa, içindeki o küçücük umuttu.
Sibylle, kızıl saçlı kadının gözlerinin ta içine baktı ve dünden beri içinde yüzmekte olduğu bu yalan okyanusundaki son can kurtarma filikasının da tehlikeli biçimde yalpalamaya başladığını hissetti.
Hiç sanmıyorum, birilerinin eksikliğimi hissedeceğini; çünkü eksikliğimi hissetmesini istediğim, zaten varlığımın farkında değil...