Ama ne olursa olsun, yaşamak lazım değil mi? Ve diğerleri gibi deli olmamak lazım...
Kahkaha atmak istiyordum.Beni kim engelliyordu?Boğazımı sıkan neyin korkusuydu?
“Kesin sonuca ulaştıracak kanıtlar olmadan, tek bir ipucuna dayanarak hükme varmak en büyük aptallıktır”
Sayfa 83Kitabı okudu
Hayatımızın en trajik anlarında, bütün düşüncelerimiz darma dağınık olduğunda vücudumuz, anlaşılması imkansız bir korkuyla sarsılırken bile, garip bir mantık bazı düşüncelerle birleşir.
Kaybedecekleri her saniye, değeri hiçbir şeyle ödemeyecek olan saniyelerdendi.
Olmayacak, saçma sapan fikirlere saplanıyorum. Evet, saçma sapan şeylere.
Keşke hak etmek mutlu olmaya yetseydi
"Mutlu olmak mı? Ben hâlâ mutlu olabilir miyim dersiniz?"
"Tabi olursunuz. Buna çok evvelden hakkınız vardı."
Günümüzün bazı erkekleri;
Çalmış, eziyet etmiş, aldatmış, kadınlarla düşmüş kalkmış ve dengesiz zihniyle bütün yaptıklarında harikulade bir büyüklük bulmuştu. Yine, bunların sonucu, karısını her zaman kendisine hayran, aşık sanmak budalalığında bulunmuştu.
Boşu boşuna kaybettiği bir mutluluğun acısı bir bıçak darbesi gibi kalbine batmıştı.
Hayatta olur olmaz şeylere üzülmemeli...
Hem bu neye yarar?