Dünyanın boşunalığını, çabanın anlamsızlığını sanki hayat yeterince anlatamıyormuş gibi bir de kitaplara konu ediliyor. Peki biz neden okuyoruz? Düşündüklerimize tercüman olduğu için mi? Acı çekmekten keyif aldığımız için mi? Hakikat bereketsiz bir çöl de olsa ona yaklaşma sanısına sebep olduğu için mi? Cioran kendi has üslubuyla, acımasız açık