Su, asla beklemez, şekil değiştirir; cisimlerin çevresinden akar ve hiç kimsenin akıl edemediği gizli yollar bulur. Su, beş element arasında en çok yönlü olanıdır. Toprağı alıp götürebilir, yangını söndürebilir, bir metal parçasını bozup yok edebilir. Suyun doğal tamamlayıcısı olan orman bile su ile beslenemezse varlığını sürdüremez.
Annesiyle babasının ağacında yaşamaya devam eden kuğu ölür; güzel ve yeteneklilerin dünyada kendi yollarını bulmak zorunda kalmalarının nedeni de budur.
Felaketler, şiddetli rüzgâr gibidir. Bizi gideceğimiz yerden alıkoymakla kalmaz, bizden koparılmayacak olanlar dışında her şeyi yırtar alır, bu yüzden sonrasında kendimizi gerçekten olduğumuz gibi görürüz, olmak isteyeceğimiz gibi değil.
Bizler, bir tepeden aşağıya dökülen su gibi yaşarız, bizi yeni bir geçiş yolu bulmaya zorlayacak bir engel ile karşılaşıncaya kadar da aynı yönde akarız.
Taş bile yeterince yağmur yiyince şekli bozulmaya başlar.
"Birbirimizi bir daha ne zaman göreceğimizi ya da gördüğümüzde dünyanın nasıl bir hâl alacağını bilmiyorum. İkimiz de korkunç şeyler görmüş olabiliriz. Ama ne zaman dünyada güzellik ve iyiliğin bulunduğunu hatırlamaya ihtiyaç duyarsam seni düşüneceğim."
