Hiç kimseye benzemeyen bu adama deli denmez mi?
Tepem attı, başladım bağırmaya: "Ben bu evde esir miyim, köle miyim? Çocuğa bak, okula koş, evin ışı bıtmıyor, bir de bizim şehzadenin gönlünü eğlendirecekmişım, yeter artık! Ne bu yahu, yok vergisiymış, belediyesiymiş; ben insan değil miyim? Benim gezmeye, dinlenmeye hakkım yok mu?"
Şeref çıktı, odaya mı, mutfağa mı gittı bilmiyorum;
Bir Annenin Gözyaşları Günlüğünden Alıntı
Bir ışık yakma bu satırlara aydınlanmasın sayfalar, annen seninle hiç konuşmayacak,kız çocuğu. Küçücük boyunla okuldan koşarak geldin. Yüzün yine gülüyor. Sana hiç kimse gelmediği halde sen etrafa gülücükler saçıyorsun. Yabancı dil dersinde Rusçada "Anneciğim" kelimesinin ne demek olduğunu öğrenmişsin. Evin içinde beni arayıp durdun. Beni gördüğün an dilinden rusça kelimeler döküldü. "Anneciğim" dedin "Ben de artık rusça biliyorum, ben de artık seninle konuşacağım." O an bu dili konuştuğun için sana sinirlenip tokat attım. Sana yasak. Senin dilin değil. Yine sinir krizi geçirmeme neden oldun. O benim ve oğlumun dili. Seninle hiç konuşmayacağım.
Mesnevi okuyup sigara içen mütesettir kızlar kiminle evlenir Erkan?
Mavi Marmara’dan galip dönen İslamcılarla mı?
Sakalları yüzüne nur katmışlarla yakışıklı mı?
Risale-i nur talebeleri değil Erkan olur mu?
Bak ben severim onları da onların evliliğini de
Onların yumuşacık Müslümanlıklarında semirttikleri saadetlerini de
Ben severim onların nefes alırcasına girdikleri sevapları da
Ben elbette severim nisa taifesinin pıtır pıtır çiçek açmasını
Dindar kocalarının kollarında
Ben niye sevmeyeyim Erkan evveli çile ahiri konfor olan Müslümanlığı
Ben niye beğenmeyeyim Rumeysa Nur ve Bilal’i çocukları Taha’yı
Öyle şey mi olur Erkan niye yüzüm ekşisin İsrail’i lanet mitinglerinde
4X4’lerde Filistin bayrağı bana neden vermesin gaza sevinci
İftarda Cola Turca içen kardeşlerim yıkacak bir gün İsrail’i
Kalbim mühürlendiyse o benim iman eksikliğim
Yoksa Numan Kurtulmuş iyi adam
Sen de kızma artık Başakşehir ümmetine
Süleyman Unutmaz
Yıkımın Dokunuşu
En yakın yabancı
Şehre onurlu bir sadakatın varlığını batırarak
Üstümü çarptırıp karışık hesaplara
Göğsümde kahramanca bir gürültü
Kabaran bir kımıltı yükseltiyor
Nabzımdan arta kalan çiçek tortuları için
Herkesin içinde kaba ,kaypak ihanetleri
Bir kenara ittirip
Temize çıkmak için
Feraget edilmiş bir hayattan
En yakın yabancıyı bulmak için
En yakın
Baş Dönmeli Günler
Böyle zamanlarda (güneşsiz günler, aysız geceler), hiçbir yer benim yerim değildir ve hiç kimse, hiçbir şey bana bildik gelmez. Sözcükler, değindikleri şeylere benzemez olmuş gibidirler, hatta kendi seslerinin karşılığı bile değildirler sanki. O zaman ben de bulunduğum yerde değilimdir. Gövdemi bırakır, belirli bir hedef gütmeden uzaklara giderim; kimseyle, hatta kendi kendimle bile birlikte olmayı istemem; ne adım vardır artık ne de ad taşıma isteğim; böyle zamanlarda ne ben bana seslenmek isterim ne de başkalarının bana seslenmesini.
Sayfa 181
kaç savaştan korudum seni?
kaç hüzünden ve kaç istiladan,
seni göremediğim her andan, yüzyıllardan.
ben seni kaç zamanda korudum? öfkeden, nefretten hardan ve gürden. ben seni kaç kez senden korudum? dünyaya sırtını döndüğünde dünyadan, Allah'la aran bozuk olduğunda Allah'tan; ben seni kaç duayla korudum?
ağzımı bıçak açmazdı,
Seni seyrediyorum uzaktan
O yürüdüğün yollar, baktığın gökyüzü, uyandığın güneş
Ben olmalıydım diyorum
Ben olmalıydım diyorum ama
Her defasında bir adım ileri bir adım geri sarıyor hayat beni
Korkuyorum
Hem de hiç olmadığım kadar
Bir yanım gel ne olur diye yalvarıyor
Bir yanım ise acı çeken ben olayım istiyor
Dışarı bakıyorum gelen geçene
Aslında görmüyorum, duymuyorum burada değilim.
Hiçbir yer diye bir yer var, orada ölüyorum..
Derinlerde bir yer çok derinlerde
Gel gel! Bul beni çıkar ellerinle
Koca bir el lazımdı seninle benim kalbimi atacak bir köşeye
Başka bir ihtimal daha yoktu artık birbirimizi görmemize
Kahpe bir hayatın esprisiydi sadece
Küçük bir buse kondurdu dalga geçer gibi
O masum, o kırılgan kalbimle, sadece eğlendi..
Selda ERŞAHİN
Bahçedeki en güzel çiçeğe onun adını verdim ve sonra
o çiçeği öldürdüm. Artık benim için açmayacak...
Bir taplu cizdim, odaya astım ve o odaya kimse girmedi.
Kimse bilmedi görmedi o tapluyu unutulmuş kalmış, benim gibi kendimi haps ettiğim dünyamda kimse görünmedi beni varlığım hiç bir zaman olmadı artık yok olmaya mahkum oldum.
Artık küflenmiş ve çürümeye bırakılmışım.
Çizen olduyda yaşadan olmadın.
Aliya İzzetbegoviç'in Türklere Yazdığı Mektup
"Merhaba efendim, ben Aliya. Aliya İzzetbegoviç. Bosna-Hersek'in cumhurbaşkanıyım. Sizi Devlet-i Aliyye'nin en güzel şehirlerinden birinden, Bosna Sarayı'ndan, sizin daha sık kullandığınız haliyle Saraybosna'dan selamlıyorum. Bu kısacık sohbetimizde, parçası olduğumuz Avrupa'dan, Avrupa'nın ve Batı'nın
Hoşumuza gitse de gitmese de artık benim karımsın. Bir daha kimse sana bu şekilde dokunamayacak.
Az kalsın kıkırdıyordum. Genel anlamda, kötü bir öğleden sonra olmamıştı. Kocam hâlâ kendini beğenmişlerle dolu bir kulede en kendini beğenmiş kişiydi fakat bir şekilde zindandayken bunu görmezden gelmek o kadar da zor olmamıştı. Beni ciddi ciddi.. savunmuştu. Ya da en azından erdem patlaması yaşamadan yapabildiğinin en iyisini yapmıştı.
Sayfa 132Kitabı okuyor
