Camilla'ya şiir yazmamıştım hâlâ. Orda uzanırken esin geldi birden. Şiiri hafızadan yazdım.
Çok şeyi unuttum, Camilla! Rüzgar aldı götürdü
Fırlatılmış güller, gürültü ile üşüşen güller,
dans ediyorum, solgun, yitik zambaklarını
aklımdan silmek için. Ama perişandım,
ve eski bir tutku ile esrik,
evet, sürekli, çünkü uzundu dans;
sadıktım sana, Camilla, kendi tarzımda.
Arturo Bandini