21. Yüzyılda hala deprem yüzünden insanların öldüğüne şahit olmak ne kadar utanç vericiyse, bu acıların münferit vakalar olmaktan çıkıp mükerrer hale gelebilmesine zemin yaratanların hala yüzleri kızarmadan televizyonda açıklama yapmalarını görmek de o kadar asap bozucu.Kardeşim kim yapıyor bu binaları? Kim denetliyor? Kim izin veriyor bunlara? Sizin harekete geçmeniz için illa bir kaç bin insanın ölmesi mi lazım!! Aynı bölgede yıkılmayan bir çok bina olabiliyorken bazı binalar nasıl çayda eriyen bisküvi gibi tuzla buz olabiliyor?Gözünü sevdiğimin ülkesinde her şey bu kadar pahalanırken insan hayatı nasıl hala bu kadar ucuz kalabiliyor?İnsanlar neden -bizim vergilerimizle böyle zamanlarda devreye girmesi gereken bir mekanizma olan- devlet varken kişisel olarak yardım topluyor?Şimdiye kadar toplanan deprem vergileri nereye gidiyor?Neden hep bu coğrafyada bizlerin payına göz göre göre ölmek düşüyor?
... asap dediğimiz şey bozulmak içindir.
Sayfa 29Kitabı okudu
Aynı şekilde erkekler de, kadınlar gibi, ikili doğalarını adlandırmaladırlar. En değerli sevgili, en değerli ana baba, en değerli arkadaş, en değerli "vahşi adam", öğrenmeyi isteyendir. Öğrenmekten zevk almayanlar, yeni fikirlere ya da deneyimlerin çekimine kapılmayanlar şu an bulundukları konumu aşap gelişemezler. Acının köklerini besleyen tek bir güç varsa, o da bu ânın ötesinde öğrenmeyi reddetmektir.
Rüyalarımdan nefret ediyorum. Unutmak istediğim bir zamanı hatırlatan,karmakarışık ,asap bozucu anılarla dolular.
