Tedbîrini terk eyle takdîr Hudâ’nındır
Sen yoksun o benlikler hep vehm ü gümânındır
Birden bire bul aşkı bu tuhfe bulanındır
Devrân olalı devrân erbâb‐ı safânındır
Âşıkda keder neyler gam halk‐ı cihânındır
Koyma kadehi elden söz pîr‐i mugânındır
Meyhâneyi seyretdim uşşâka metâf olmuş
Teklîf ü tekellüfden sükkânı muâf olmuş
Bir neş’e gelip meclis
Atışma
Aşık:
Bu cevrü cefadan da geçersin usanursun
İttiklerine nadim olursun utanursun
Sevgili:
Bu derdereden bürgün olur da usanursun
Maşukına itdiklerine çok utanursun
"Söyledikde her sözün indimde bir dürdanedir
Tuti femi lâli lebi sükker lisanım bir su ver
Nam ü şanı şühretin hub söylerim dillerde hoş
Sayei aşkında erbabı divanun bir su ver."
Erzurumlu Aşık Erbabi
Dolaştım çevreyi ben de her yeri
Sorma aşığına kazancı karı
Senin için yazdım bunca şiiri
Süsle duvarını as benden olsun
Nazillili Aşık Erbabi
