"Sen hiç aşık olmadın mı? diye sordum merakla.
Hafifçe gülümsedi. "Ya bir kere çok seversin ya da hiç sevmezsin Juliet. Ayrıca 'daha önce' kendimden daha çok seveceğim kimseyi tanımamıştım."
Kaşlarımı çattım. "Daha önce?"
Bana baktı. Gece gözlerinin mavisini saklarken, "Senden önce," diye cevap verdi sessizce.
Sayfa 147
Bir gün aşık olursan,
Zevkli acılarıyla kıvranırken aşkın, beni hatırla
Aşık bir adam neye benzer Soytarı?
Boğulmuş bir adama, deliye ve divaneye. Ölçüyü ilk aştığında deli, ikinci aştığında divane olur, üçüncüsünde boğulur.
''...boşversene biz aşık olmayalım birbirimize
konsere gidelim biz, maça gidip küfür edelim.
uçurtma uçuralım ya da kumsalda uzanıp deli gibi içelim.
gece de yıldızlara bakalım mesela.
bisiklette gezerken yağmur yağsın, sırılsıklam olalım.
benimle kek yap, balık tutalım, sonra tekrar denize atalım
boşver aşık olmayalım biz.
aşk korkutucu
beraber eğlenelim en iyisi
ama hep benimle uyu...''
Yine de her sabah uyanıyorum. Ve her gece kendime aynı sözü veriyorum.
"Yüreğimde daha fazla ışıkla yaşayacağım. Sorunlu çocuklarla uğraşmaya devam edeceğim. Ve gerçekten iyi bir adama âşık olacağım."
Sayfa 527 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Müziksiz bir hayat. Âşık olduğu kitapları okumadan geçen bir hayat…
Sayfa 104Kitabı okudu
İkisi de gülüyordu ve birlikte gülerken birbirlerine âşık gibiydiler.
Sayfa 52 - Domingo YayınKitabı okudu
Aşık Veysel'in Ardından..
Yetmiş dokuz yıl sazıyla
Yaşadı iç içe Veysel
Dolaştı bütün yurdunu
Bir uçtan bir uca Veysel
Gördü aşkın her katını
Tattı söz saltanatını
Bir ozanlık anıtını
Döktü hece hece Veysel
Yedisinden beri kördü
Ne ağaç, ne çiçek gördü
Yaşadı bütün bir ömrü
Baştan başa gece Veysel
İnanmıştı o bir kere
Bir gün küsmedi kadere
Yazık! Yenildi kansere
Göçüp gitti koca Veysel
Veysel adı ölmez yaşar
Anılır mahşere kadar
Bu gün onun yolundalar
Nice ümit nice Veysel
Her âşık, sevdiğini kaybetme kaygısını taşır…
~Günaydınlar/Sabahın Nuru İle Nurlananlardan Olalım :) ~
.....kimine göre sabahın körü, kimine göre Sabahın Nurudur...
Seher yola giren âşık gece Leylâ'da akşamlar...
Sayfa 184
