Sokak fenerlerini düşünürken gökyüzüne baktım. Koyu karanlıktı, ama öbek öbek bulutların arasından dipsiz kara lekecikleri açıkça seçebiliyordum. Birden bu lekelerin birinde küçücük bir yıldız fark ettim ve dikkatle incelemeye başladım. İzlerken birden bir düşünce geldi aklıma: Evet, bu gece kendimi öldürecektim. Daha iki ay önceden aklıma
·
Not rated
JANE EYRE
•konusu: annesi babası olmayan küçük bir kızın fena yengesi ve kuzenleriyle birlikte sığınmacı olarak yaşaması ve daha sonra yengesi tarafından yatılı okula gönderilip oradan mürebbiye olarak mezun olduktan sonra küçük bir kızın mürebbiyesi olarak thornfield malikanesinde çalışmaya başlaması ve evin beyine aşık olması.
• Okuduğum en duygulu kitaptı kendisi, okurken her türlü duyguyu sonuna kadar yaşattı bana yeri geldi ağladım yeri geldi mutluluktan havaya uçtum yeri geldi öfkelendim ilk defa bir kitaba bu kadar bağlandım ve sevdim çünkü Jane eyrede kendimi de buldum, bir çok noktada empati kurdum.Hep aklımda en derin duygularıyla kalabilecek dilimde lal etkisi bırakan müthiş bir kitaptı kesinlikle öneriyorum herkese. Charlotte Bronte kitapta o kadar güzel betimlemeler kullanmış ki okuduğum süre boyunca sanki kitabın içinde gibiydim Mr. Rochester, Jane eyre'i hafizamda kolaylıkla hayal ettim ve zihnimin en derin köşelerine işledim gönülden bağlandım onlara. Yaşadıkları aşk beni öyle derin büyüledi ki okuduğum süre boyunca Rochester gibi seven bir adam bulabilmeyi umdum ama onun kadar sahtekar olmamasını diliyorum. Kendisi minik serçesi jane'ini çok yaraladı ama onun açısından baktığın zaman iki tarafin da haklı olduğunu gördüm öyle gönülden öyle coşkulu bir aşktı ki onlarınki her türlü engele rağmen aşılabildi... Şimdi ben gidiyorum kendi Mr. Rochester'ımı bulmaya, umarım bir gün bulurum. Söz olsun kendime bir gün onu bulursam bu kitabı onunla birlikte tekrar okuyacağım. 
Charlotte Brontë 
Jane Eyre 
İrem kurt
VE DESEM Kİ
Şuan desem ki yine gelmeyeceksin,
Hayatımda aldığım en büyük sensiz geçen günlerimdir,
Şimdi desem ki beni sev;
Sevmeyeceksin.
Desem ki vakitlerden yine bir sonbahar akşamıdır,
Desem ki beni sev; Sevecek misin?
Ben sende tattım âşkı sende buldum
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan,
İnanacak mısın?
Soframda en eski kaçak çay,
Ben âşkı sende yaşıyorum,
Ve desem ki;
âşık ol bana olacak mısın?
Rüzgar çok sert esiyor bugün,
Gökyüzünde kuşlar uçuşuyor,
Ve desem ki ;
Sende bana inan inanacak mısın...
Tekrar duyduğum gül kokuları ama her şey ama herşey sensin...
~ Yakup Köstekci
Nerden başlayacağımı kestiremediğim bir kitap.. genelde kitapların sonuna gelirken zihnimde bir şeyler uçuşmaya başlar ama bu defa zihnim çok durgundu.. bunun nedenini düşündüğümde kendimce şu yanıtı buldum: çünkü akıldan çok duygulara hitap eden bir hikayesi vardı.. adından da tahmin edilebileceği üzre; kitaba konu olan kahramanın ilk aşkı anlatılıyor kitapta.. ilk aşk deneyimi.. şimdi denilebilir, duyguların üzerine düşünemez miyiz, akıl yürütemez miyiz... hepsini yapabiliriz fakat tüm bunlar duygular söz konusu olduğunda işlevsiz kalır.. aradığımız o akılcıl, mantıklı cevaplara ulaşamayız.. belli bir sistematiği olmadığı gibi kişiden kişiye farklılık gösteren bu duygular evrensel olsalar da öznel tanımlanırlar.. işte bir çıkarımda bulundum ama hepsi bu kadar.. daha ötesi yok.. yargılamak, değerlendirmek, eleştirmek, anlamaya çalışmak beyhude ve haksız bir çaba benim nezdimde.. bırakalım herkes kendi ruhunun sınırlarında yaşasın tüm bunları.. biz de eğer paylaşılmak istenirse sadece dinleyelim, okuyalım, izleyelim.. bizimle örtüşen yerlerini yüzümüzde bir tebessümle okuyalım ya da gözlerimizde bir hüzünle.. ayrışan yerlerini de yeni bir keşif gibi heyecanla karşılayalım.. hepsi bu kadar olsun.. galiba kitap üzerine konuşacaklarımı çok çok önceleri konuşmuş ve tüketmişim.. evet, bunlar bir zamanlar çok düşünmüş olmaktan ileri geliyor.. 
İlk Aşk 
Ivan Turgenyev
"Bir gün akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi
İşin daha kötüsü,ben onun yaptıklarını unutmak için hep başkalarına sığındım. Aşık oldum zannetiğim kişilerde annemi aradım. Ne oldu biliyor musun? Onu bulamadım ama benim canımı onun gibi yakacak insanları buldum. Şimdi hem annemin hem onların gölgeleriyle yaşıyorum.
