Korkularımız neler? Bu dünyadan göçüp gittikten sonra asıl öz olan ne olacak bizler için? Şu an çabaladığımız şeye ulaşırsak, daha fazlası için çabalamaz mıyız? Hayatımız bir şeyler uğruna çabalamakla geçiyorsa, anı yaşamamak ne kadar mantıklı? Gerçekten öz olan nedir bizler için? Bizden önce yaşamış 100 milyar insanı düşünün, 100 milyar düşünce olasılığı. Sizler ya da bizler gibi düşünen yok mudur aralarında? Bizi canlı olarak ayıran şey nedir? Egolarımız kimler ve neyin üzerinedir?
En derin anlarda bile başka birine neden ihtiyaç duyarız? Yıllar sonra yazılan bu yazılar ve düşünceler ölmüş bir insanın düşünceleri ve hayatı boyunca kendisini farklı hissedip, sonrasında bunun bile içimizde eksik kalan ego parçalarını doldurmak için oluştuğunu varsayan birinin yazıları olarak kalacaktır. İnsan doğası gereği neden başkasına ihtiyaç duyar? Aslında yalnız yaşayan varlıklar olsaydık, içimizdeki ego nasıl şekil alırdı? 30 yaşına gelmemiş fakat hayatın amacı ve insanlar hakkında endişeleri olan biriyim.
Gerçekten her şeyi fark edip taşın kafamıza dank etmesi için yaşlanmamız mı gerek? Gördüklerimiz, duyduklarımız ve hissettiklerimiz beynimizde oluşan elektrik sinyallerinden fazlası değilse, gerçekliği nasıl kanıtlarız? Ya da geride kalan 100 milyar insan gibi hayatın kurallarına uyar şekilde yaşayıp, ne olup bittiğini anlamadan ölmek midir mantıklı olan? Fakat tüm bu düşüncelerin ardında sorulması gereken soru "Bizleri hayata bağlayan şey nedir?" olmamalı mıdır?