"Bir Cinayet Romanı" kitabını beğendiğim için okumaya karar verdiğim bir kitaptı benim için başlarda.
Fakat 134 sayfalık bir kitap insanı nasıl sarar sarmalar, etkiler onu anlatmak istiyorum.
Kadın olmak evet zor. Ama bir yalı içine hapsedilmiş, güçsüz, dışarıdan habersiz, kendini korumak ne demek onu dahi bilmeyen üstelik sapık ruhlu bir caninin emellerine maruz kalmak her gün her gece... Böyle bir kadın olmak nasıl bir histir?
Pınar Kür gerçek bir olaya dayanarak Bilinç Akışı tekniği ile yazdığı bu romanda korkusuzca açık açık gözümüze sokmuş bunu. Peki sonra ne olmuş? Bir savcı "tahrik unsurları" barındırıyor diyerek kitabı yasaklamak istemiş. Yasaklamışlar da... Malûm eğer toplumda kanayan bir yaraya parmak basarsan cezasız kalmazsın.
Yazarın tabiri ile "ezen-ezilen-kurtarıcı" ağzından anlatılan 3 bölüm var.
Ezilen Melek... Onca zaman erkekler tarafından kullanılan Melek... Hiçbir şeyden haberi olmayan masum Melek... Yine bir erkek eli ile idama gönderilen Melek...
Ne diyordu Kafka: " Eğer okuduğumuz bir kitap bizi kafamıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa, niye okumaya zahmet edelim ki?"
Kafama bir balyoz ile vurulmuş gibi hissediyorum...
