''...kimlikler diyorum, üzerine basa basa
en son kimsesizliğe çıkar
hafızanın kayalıklarını aşındırır
topukların kesiklerinden sen sızar
yalan bozulunca yalancı da kalmaz
zordayım ben sensiz
bunu anla.''
Ara sıra gecenin sessizliğini parçalayan müthiş gürültüler yaparak yanı başlarından geçen tramvaylarda tek tük yolcular vardı.
Sokak lambasının ışığı altında,yan yana uzanan ve ince su yolları gibi parlayan tramvay raylarına ve sayısız ayak ve tekerleğin aşındırdığı esmer parkelere gözlerini dikmişlerdi...