Kimse, vazgeçilmez değildir. Bunu; dünyada ondan gayrı kimse yokmuşcasına sevdiğin insandan, bir gece vakti aniden vazgeçtiğinde farkedersin. Ya da; o benden asla gidemez dediğin insanın, sen hiç hayatında olmamışsın gibi, seni unuttuğunda öğrenirsin. Kimse, vazgeçilmez değildir.İnsan neyden kaçarsa, ona koşuyor. Neyi yapmam derse, evren o şeyi ona yaptırmak için mücadele veriyor. Büyük konuştuğu her kelimeyi yediriyor dünya insana. Seneler sonra Sezen’in onursuz olabilir aşk demesi gibi, ben de yoluma giderim diye bağırması gibi. Hayat daima, öğretiyor.
Anne
Bir yaşam kaynağıdır
Bir özlemdir
Bir umuttur
Bir dünyadır
Bir aşktır
Anne evrenseldir
Karşılıksız tek sevgidir
Sınırsız fedakarlıktır anne
Gözyaşını dindiren,
Koruyucudur,
Seni kıskanmayan tek varlıktır,
Ruhunu okşayan, derdini dinleyen,
İyi günde, kötü günde yanında olandır
Anne gerçek mutluluktur
Dünyanın en tatlı insanıdır
Anne yüreği bilinemez
Çünkü anne yüreği kimseye benzemez.
Annenizin kıymetini bilin
#ozgun
Muhammed Hüseyin Esin Kimdir?
1988'de Mardin'in Kızıltepe ilçesinde doğdu, gözlerini açtığında "ulan ne kadar az insan varmış burada" dedi ve kimseye ilk kez bir şey anlatamadı. Hayal kırıklıklarıyla dolu hayatı onu taa buralara kadar sürükledi ve kendisini buldu. Kendini bulduğunda da her şey için çok geçmişti, çünkü bir şeyler yazıyordu ve hiç bir şey geçmiyordu. Aksine, filizleniyordu.
Allah'a inanıyordu, annesine inanıyordu, saygıya sevgiye inanıyordu, acıya inanıyordu, aşka hep inanmak istiyordu. Elma şekerine kanıyordu, umutla bakan gözlere kanıyordu, dostlarına kanıyordu, sigarayı içine çekip hiiiiiii babam geldi diyordu... Büyüyordu!
Okumak istiyordu, ama ne zaman bir şeyler okusa daha ilk paragrafta hayallere dalıyordu. Kurduğu hayaller okuduğu romanlardan daha akıcı geliyordu. Şiir yazıyordu, insanlar şair diyordu. Bazen şiyir yazıyordu insanlar şayir diyordu. Bazen hiç bir şey yazmıyordu insanlar hiç bir şey demiyordu. Herkes susuyordu, herkes bir şeyler susuyordu sessizce.
Şuan 35 yaşına geldiğini düşünüyorum ama sadece rakam olarak. Bazen çocuk bazen ihtiyar görüyorum onu. Bazen olgun bakıyor bazen dolgun. Onu kimse anlamıyor, o da kimseyi anlayamıyor bu yüzden insanlarla çok iyi anlaşıyor.
Size selamı var kendimin. Öyle işte.
Vesselam!
"Varla yok arasında yaşanır bazen aşklar. 'Gel' demeye hayat izin vermez, 'git' demeye kalbin..."
İbrahim Tenekeci
Bir gün seni unutmak zorunda kalırsam
Aşkımın küçüklüğüne değil,
Çaresizliğimin büyüklüğüne inan.
Attila İlhan
Affet bu gece ölmek istedim satırlarını dinlerken yazıyorum bunları
2-3 Haziran gecesi
Seneler önce bugün çıldırmış gibi ağlıyordum
Hatırlıyorum
O gece ölmeyi çok istediğimi
Kokunu bir kere daha duymak istediğimi
İliklerime kadar hissettiğim geceydi
Bu gece farkli hissediyordum tarihe bakmamışım
Bu gece yine yaşadım o anları
O anlarda yüzümü