Hayatımda bir çok insan var. Güvenebileceğim ve yakın arkadaşım olarak tanıtabileceğim birçok kişi sayabilirim. Yine de dertleşmek istediğimde aklıma gelen isimler o kadar az ki...
Sayfa 141 - SinanKitabı okuyor
Yüklerin en ağırı ezer bizi, onun altında çökeriz, bizi yere yapıştırır bu ağırlık. Öte yandan her çağda yazılmış aşk şiirlerinde, kadın erkeğin bedeninin ağırlığı altında ezilmeyi özler. O halde yüklerin en ağırı aynı zamanda yaşamın sağladığı en şiddetli doyumun da imgesidir. Yük ne kadar ağır olursa, yaşamlarımız o denli yaklaşır yeryüzüne, daha gerçek, daha içten olur.
İşi tersten ele alırsak, bir yükten mutlak biçimde yoksun olmak insanoğlunu havadan daha hafif kılar; göklere doğru kanat açar insan, bu dünyadan ve dünyasal varlığından ayrılır, yalnızca yarı yarıya gerçek olur, devinimleri önemsizleştiği ölçüde özgürleşir.
Hangisini seçmeli o halde? Ağırlığı mı, hafifliği mi?
Sayfa 13 - iletişimKitabı okuyor
Tek kişide odaklanan güçlü sevgiden sakının; bu, insanların bazen sandığı gibi, aşkın saflığının kanıtı değildir. Böyle her şeyi dışarıda bırakarak bir kapsüle hapsedilmiş -kendi kendisiyle beslenen, başkalarını umursamayan ve onlara bir şey vermeyen- bir aşk, kendi üzerine çökmeye mahkûmdur. Aşk, iki insan arasında parlayan bir tutku kıvılcımı değildir yalnızca; aşka düşmekle aşkın içinde ayakta durmak arasında sonsuz fark vardır. Aşk bir varoluş biçimidir, “vurulmak” değil “vermek”tir; bir tek insanla sınırlanmış bir eylem değil genel anlamda bir ilişki kurma biçimidir.
“Benim zalim ve bencil olduğumu düşüneceksiniz fakat aşk her zaman bencildir; ne kadar coşkulu, o kadar bencil... Ne denli kıskanç olduğumu tahmin bile edemezsiniz. Ya benimle gelip beni ölünceye kadar seversiniz ya da nefretinize rağmen yine benimle gelir, ölümde de ölümden sonra da benden nefret etmeyi sürdürürsünüz. Benim duyarsız tabiatımda hissizlik diye bir sözcük yoktur."
