SEN YOKSUN DİYE
Gönül kahreyledi ızdırabından
Neşeler saçmıyor sen yoksun diye
Kadehler dolusu aşk şarabından
Bir yudum içmiyor sen yoksun diye
İçerimde boran dışarımda kar
Ne dost kaldı, ne yüzüme gülen yar
Bomboş artık mavi renkli semalar
Turnalar uçmuyor sen yoksun diye
Ümit bağladığım fal seni söyler
Gözler seni arar dil seni söyler
Asıra dönüştü seneler aylar
Saatler geçmiyor sen yoksun diye
Sular çağlamıyor nehire küstü
Geceler şafağa sehere küstü
Laleler sümbüller bahara küstü
Çiçekler açmıyor sen yoksun diye
Şentürk Dursun
Dost özlemek nasıl bir şey?
Yol gözlemek nasıl bir şey?
Aşk gizlemek nasıl bir şey?
Yaşadın mı, bilir misin?
Abdurrahim Karakoç
BEN GİDERİM BATUM'A
Sinop
Ben giderim Batum'a
Batum'un batağına
Pencereden içeri
Al beni otağına
Nazlı yarim geldim sana
Fistanını toplasana
BABA BEN DERVİŞ MİYEM
Bayburt
Baba ben derviş miyem
Kürkümü giymiş miyem
Ben sevdim eller aldı
Niye ben ölmüş miyem
Ah lımıne lımıne
Can lımıne lımıne
Aeneas Destanı’nda “Kimlerle dost olunup, kimlerle olunmayacağını sormuşsun, değerli Proteos. Ruhu seninki kadar soylu olmayanlarla dost olamazsın. Senin her merhametini zayıflık, her yaklaşmanı itaat, her uzaklaşmanı ihanet olarak görürler.” diyor Vergilius.
--
Dostlarımız aynı zamanda bizim şifacılarımızdır; varlıklarıyla, zor zamanda yanı başımızda belirivermeleriyle bizi iyileştirirler. “Aşk görmez, dostluk göz yumar.” demiş Peyami Safa.