Yeniden kavga etmek için mutlak barışmak lazım geliyor...
Sayfa 69Kitabı okuyor
-Lakin, yarabbi! Anlasanıza, ölüyorum. Onların gözümün önünde seviştiklerinden, gözümün önünde... Ben işkenceler içinde kıvranırken, onların saadetlerinden ölüyorum...
O mini mini altın anahtar bütün emellerinin önünde kapıları açmış idi, fakat o emellerin demir kapılarını en gafif temasıyla inkıyada (boyun eğmeye) mecbur eden altın parçasının karşısında kalbi, kendi kalbi mesdut (kapalı) kalmış idi.
Bence insan halk için değil, nefsi için yaşamalıdır!
Sayfa 17Kitabı okuyor
Erkekler bir kadını sevebilmek için ona hürmet edebilmelidirler; namuslarından düşen kadınlar için, en şiddetli aşklar arasında bile, onlara bir hor görülme payı ayırmaktan geri kalmazlar
Sayfa 255Kitabı okudu
Ölmek! Kim bilir, bu ne güzel bir şeydi! Fakat ne korkunç bir şey ... Asıl korkunçluğunda bir güzellik buluyordu. Siyah bir çukur, o, büsbütün beyazlaşmış çehresiyle sarı saçlarının arasında, beyaz, kar kadar beyaz kefenler içinde yatıyor ve ta yukarda, o siyah toprakların üstüne siyah bir semadan yavaş yavaş, bu genç kız mezarını okşar gibi yağmurlar dökülüyor; işte o şifa veren gözyaşları!.. Mademki bu hayatta sarı saçlarını onlarla ısıtacak bir merhametli kalp yoktu, bu gözyaşlarını mezarında bulacaktı; sema, kızına ağlayan bir anne matemiyle ağır ağır, yavaş yavaş, göz yaşlarını serperken o, mezarında, ruhuyla bunları içecekti, bu ölmüş genç kızın renksiz dudakları mesut bir tebessümle tazelik bulacaktı
Sayfa 235Kitabı okudu
Adnan'ın uyanışı
Bu izdivaç müthiş bir hata idi; bunu nihayet, Bihter'in kollarının arasında camit (cansız) bir cisim ruhsuzluğuyla, ölmüş bir kadın hissizliğiyle, o deraguşların (kucaklaşmaların) heyecanlarından hisse alamayarak, gözlerini başka bir sevda hayali ararcasına onun gözlerinden ayırarak, vücudunu verip de asıl kadınlığının hararetini (sıcaklığını) vermeyerek, hissettikçe anlamış idi.
Hayat bu muydu? İki kalbi kendi hallerine bırakmamak bu hayatın zalim bir kanunu muydu?…
Sayfa 156Kitabı okuyor