Zweıg'ın bilinmeyen bir kadının şair olan R'ye karşı duyduğu tutkulu aşkını tasvir ettiği bir eser. Eser mutlak aşk kavramını göz önüne mükemmel bir şekilde sermiştir. Aslında incelemenin yersiz olduğunu düşünüyordum ; çünkü kitabı Almanca aslından çeviren Ahmet Cemal sonda kendi incelemesine yer vermiş, ama yine de şuraya yazdığım 2 satır 1-2 insanın ilgisini çeker de okumaya karar verir diye bir şeyler yazmak istedim.
Bilinmeyen kadına gelince, gerçekten de kendini bile bilmemiş bir kadın demek daha doğru olur. Eserde mutlak aşk deniliyor ama, bu aşktan öte bir şey, saplantı. Hiçbir şeyi umursamayan, her gece sevdiği adamın sokağında ışığın yanmasını bekleyen ve bunun için türlü zahmetlere katlanan bir kadın. Hayatının her anında, attığı adımda, içtiği suda kendisini hiç tanımayan R'yi seven bir kadın. O adamdan fahişe muamelesi görmesine rağmen, adamın bir dediğini iki etmeyen ve hiç tanınmayan, bilinmeyen bir kadın.
Ölçülü olan her şey daha anlamlı ve daha güzel, bu öyküde de sınırsız duyulan ve bastırılmayan duyguların bir insana neler yaptırabileceği, neleri yapma noktasına getireceği konusunda güzel bir mektuptan dem vurulmuştur. Mektubu ise ondan vazgeçtiği için değil, öldükten sonra eline ulaşıcak şekilde yollamıştır. Şöyle de güzel bir cümleyi buraya eklemeden geçemeyeceğim. ''İçim rahat ölüyorum, çünkü sen o ölümü uzaktan hissedemezsin. Ölmem sana acı verecek olsaydı eğer, o zaman ölemezdim.''
Herkese iyi okumalar dilerim...
783.jpg){kind=small}
