Seni tekrar yazabilecek kadar gücüm yok, vedama hoşgeldin
Hiç sevmediğimi düşünürdün her zaman bu yüzden mi boşverdin?
Sana verecek bir kalbim kalmadı, üzgünüm ellerim boş geldim
Herkes sağ çıkabilmiş bu bataklıktan, geriye bi' ben kaldım
Bir tek seninle konuşamadım ama bütün kağıtlara dert yandım
Aramıza ördüğün şu duvarlardan çiçekler açıyor görmen gerek
Sana anlatacak çok şeyim var ama her şeyden önce dönmen gerek
Dünya sandığın kadar masum değil, masallarda adil kazanır
Seni sensizken çok anlattım ama eğer gelirsen tarih yazarım
Aynı filmi tekrâr izlemeyecektim kalbime söz dinletemedim
Benim hayallerim çok kırıldı gel, ömrümüz de yalan olsun
Zarar vermişiz sevgimize, seni kendimden bile kıskanmışım
Yazdıklarım hiç geri getirmemiş, nefret etmişim hırslanmışım
Mayıs ayının yağmurları yağıyor, yine kendi başıma ıslanmışım
İçimde herkesten karanlığım, uzaklaş gökyüzü hep mi siyahtan?
Yeterki ahirette karşıma çık geçtiyse hakkım haram olsun
Yıllar çok şeyi değiştirebilir yazdıkların da silinebilirmiş
Bazen kalmayı çok istesen bile yüzüne bakmadan gidilebilirmiş
İnsanı aşk değil gurur yakarmış, ne garip ben gururu yaktım
İnan ki olmayışın bile sorun değil, ben seni sensizken sevdim
Eskisinden de hareketliyim ama mevzu sen olunca duruldum artık
Belki de son kez yazıyorum artık, sana bahsedemem yorulduğumdan
Güzel seven bütün insanlar yine yanlış kalplere kanacaklar...
Aşk sandığın kadar değil,
yandığın kadardır
Mutlu son?
Bir efsaneye göre bir kadın bir adama aşık olmuş. Ama ne kadın ne adam bunu fark edememiş. Yaşadıkları duygu yoğunluğu o kadar duygusuz yapmış ki onları aşkı görememişler.
Ailesinden inanılmaz derecede sevgi almış, güzel, kibar bir kadın varmış. Annesi ve babası birbirine çok aşık bir çiftmiş. Bir erkek kardeşi ve bir ablası varmış. Ablası