“Sadece devletin konuşma hakkına sahip olduğu bir memlekette hiçbir söze inanmayın.” (s.21)
-Ali Şeriati, Aşk ve Devrim
"Istırabın sonu yok sanma, bu âlem de geçer,
Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer,
Gam karar eyleyemez hande-i hürrem de geçer,
Devr-i şâdi de geçer, gussa-i matem de geçer,
Gece gündüz yok olur, ân-ı dem âdem de geçer,
Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi,
Çağlayan göz yaşı mı, yoksa ki hicran seli mi?
İnleyen saz-ı kazanın
fazla aynaya bakan kendi kusurlarını görmez
kendinde olmayanı başkasında göremezsin
ama ...
hep başkasının sözlerine açık ise gönlün
nefsin devreye girer
gönül artık sesi duyulmaz olur
her söylediğini içinden değil dışından duyar ve görmek istersin !
akıl ile bilmek istediğinden akıl nefsin merak dürtüsüyle sözlere itibar yükleyerek kulağa ve akla hoş gelen herşeyi "güzel" niteliği göze , göze görünen de gönüle hakikat değil artık akla hayal olarak düşecektir.
bu imtihanın mertebesine göre tecellisi
Aşk da şüphe
hakikat de ölüm
şeriat de gaflet
tarikat de riya
marifet de ben biliyorum , bilirim , böyledir
halinde kişinin kendisinde görülecektir.
not// göz gönülün yaşama(imtihana) baktığı pencere olarak kullanılmıştır.