Çok ilginç düşüncelerle dolduğum bir eserdi. Henüz başlarda Nazım Hikmet’in bir sözü var ama sadece ‘Nâzım’ yazılıp bırakılmış. Diyorum bu Nâzım hangi Nazım. Buldum. Tabi bunun yani Nazım Hikmet dizeleriyle başlamanın da bir sebebi var. Nazım Hikmet’in savaş karşıtı, toplum yanlısı şiirler yazdığını da göz önüne alırsak bu sebebi de bulmuş oluruz aslında. Tabi şiirler de dikkat çekici çünkü yazılma sebepleri aşk, sevda gibi duygulardan ziyade rejim şiirleri. Başlık bile buna uygun seçilmiş diyebiliriz. Çünkü kurtulmak istenen, geçmesi gereken, insanların aşmak istedikleri dönemler var ve bu dönemlere ait duyguların kaleme alındığı şiirler var; temelde ise acı, korku ve şiddet hâkim.
Anlamlı, dokunaklı şiirler olsa da alıştığım Attila İlhan şiirlerinden biraz uzak kalması nedeniyle tam birleşemediğim bir kitap oldu. Yine de şiirlerden çok şiirlerin konusu beni etkiledi. İbretlik kelimesiyle tasvir edebileceğimiz şiirler aslında çoğu. Şimdi biraz şiirlerden çıkacağız ve oldukça iyi olduğunu düşündüğüm (araştırmalarımdan sonra çok umutlandığım) Kurtlar Sofrası romanına geçeceğim. En az beklediğim kadar ama beklediğimden iyi çıkması temennim var.
Hepimize iyi okumalar, hayırlı akşamlar dilerim..
Louis Aragon mutlu bir aşktan ziyade mutlu bir çiftin olup olmayacağını düşünmüş hep. Meraklısına
