Ben değildim
Bir akşamüstü pencerenden bakıyordun
Ağır ağır, yollara inen karanlığa.
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
O geçen ben değildim.
Bir gece, yatağında uyuyordun..
Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
Kitaba tek başına dağları delen, çölleri aşan, erleri yenen Özlem Tekin gibi başladım. Konusu ve anlatım şekliyle beni tamamen içine çekti diyebilirim. Yazar Bahar hocanın kalemine o kadar bayıldım ki, ana karakterimiz Zeynep'in asiliğini, inadını, bazı toplumsal normlara karşı gelmesini, acısını, değişimini, sevgisini taa yüreğimde hissettim. Zeynep ile birlikte mahalle baskılarına isyan ettim, onun okuduğu kitaplardan izlediği filmlerden etkilendim, dahi anlamına gelen de'nin ayrı yazılmamasına gıcık oldum, en önemlisi yara almanın sevmekten geldiğini hatırladım.
Kitabın sonlarına geldiğimde kafamın içinde Göksel - Benden Geçti Aşk çalıyordu.
Bu kitap bana hayatta hep siyahla beyazın olmadığını, hepimizin bir yolda olduğunu ve başımıza ne gelirse gelsin mücadele etmekten hiç vazgeçmememiz gerektiğini yeniden hatırlattı. (Bu sırada umarım yolda hep iyi insanlarla karşılaşırız.)
Kitabın içinden alıntıyla bitireyim; "Her şeyi kitaplardan öğrenebilirsin kızım, ama yaşamadan anlayamazsın. Anlamak için yaşamalısın." 
Güneşin İki Yüzü 
Bahar Eriş
"Eğer bir gün evlenirse, bu sadece, de Warenne soyunun meşhur olduğu türden büyük ve sıradışı bir aşk yaşadığı için olacaktı. Ancak yirmi dört yaşındaydı ve hâlâ böyle bir şey yaşamamıştı; eksikliğini de hissetmiyordu. Nasıl hissedebilirdi ki? Hem de okunacak binlerce kitap ve görülecek bir o kadar yer varken... Yapmak istediği her şeyi gerçekleştirmeye ömrünün yetip yetmeyeceğini merak ediyordu."
