Merak, endişe, karamsarlık, heyecan, cesaret, umut, korku, çaresizlik ve teslimiyet... Kitabın bana göre duyusal akışı tam da bu şekilde. Yazar ustalıkla kurguladığı distopyası ile sizi "acaba, mümkün mü" sorularıyla hayrete düşürüyor ve devamında kurgu sizi o kadar içine alıyor ki kitabın geri kalanı için merak yerini endişeye ve karamsarlığa itiyor. Bu esnada gelişen bir aşk öyküsü ile heyecanlanıyorsunuz. Yazar bu bölümlerde aşkın beraberinde cesaret duygusunu getirdiğini çok iyi işliyor. Teslim olmayacaklar, savaşacaklar diye düşünüp geleceğe dair bir umut taşıyorsunuz. Bu arada yazar romanın genel akışının dışına çıkıp 40 sayfa kadar harika bir sosyolojik analizi sunuyor bizlerle ki bu sayfalar günümüzde dahi geçerliliğini korumaktadır. Umudun zirvede olduğu bir anda her şey yerle bir oluyor, baştaki karamsar tablo yeniden canlanıyor fakat artık korkuyorsunuz. Ve bu korku artık yok olmayacak ve ona teslim olacaksınız. Roman teslimiyet ile bitiyor fakat hala 2050'ye kadar hiçbir şey bitmiş sayılmaz.
