"Sevgiyi arttırmak istiyorum, güvenle katlamak -benim değil hiçbir şey, kağıt, kalem, aşk- nereden geliyor bu dirim, bu nasıl açılması çiçeklerin, kendiliğinden eşzamanlılığı öyle yalın ve güç şahlanması coşkumun -ve kapanması ve yitişi bir böcek gibi kısır ve buyurgan kanatları altında, zor sevi hep. Ağlatısal her şey nasıl da katılım bolluğu ekliyor cesedime. Güleç bir ölüye el vermek?"
Sayfa 23Kitabı okuyor
Oysa kendi öyküsünde dile getirilmesi zor olan duygu ve
sözcükler vardı. Bütün bunların karşılığı, yüzü kızarmadan söyleyemeyeceği, bir tek sözcükte anlatım bulabilirdi: aşk.
Sayfa 327Kitabı okudu
Var mı beni içinizde tanıyan
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim
Kalmasa da şöhretimi duymayan
Kimliğimi tarif etmek zor benim
Bülbül benim lisanımla ötüştü
Bir gül için can evinden tutuştu
Yüreğine Toroslar’ dan çığ düştü
Anılarda Dolaşmak
Biraz 
Marcel Proust, biraz 
Bilge Karasu'yu gördüm bu kitapta. Fakat bu iki yazardan da farklı bir tarzı var Rilke'in. Bu kitap, roman olarak nitelendirilse de anı ya da günlük olarak ele almak daha doğru bence. En azından bu türlere daha yakın kesinlikle. Anlatılanlar birbirinden bağımsız. Yazarın etrafında olup bitenlerle ilgili duyguları ve
Gözlerin bir yeşil fanilaydı balkonda
uçuşan
Sicim yağmur taklidi Bıkmıştım zor geçen kışlarımı anlatmaktan Bardağa birkaç çiçek ıslamaktan. Parmağımın ucunda kırmızı kenarlı bir bulut Onu uzatırdım sana, yalnızlık gibi iri bir damla Parmağıma düşen bir damla kandı aşk.