Oysa güzeldim tarihin ilk çağlarında Görsen şaşardın Öyle aydınlıktım
Seni Tanrı yarattıysa beni kim yarattı
Bu azabı kim verdi bana
Gitmek mümkün olsa da gitsem uzaklara
Sevmesem seni bir daha
Paramparça etsem yüreğimi cam gibi
Ben bu sokaklarda ölsem
Kaldırımlar çekmez ağırlığımı
Söylesem aşkımı asırlar boyunca
Bu ikiyüzlü insanlar anlamaz beni
Bir yanıp bir sönen ışıklar gibiyim
Yumruk kadar yüreğimde sen varsın
Kutsal kederler içinde seninleyim artık
Anladım artık seni sevmek yüce bir şey
Anladım seni sevmek Tanrı'ya yaklaşmak gibi
Verdiğin her kederin yüreğimde yeri var
Dünya ikimiz için yaratıldı
Üç milyar insan iş olsun diye geldi yeryüzüne
Önce Tanrı insanı yarattı
Sonra insan sevgiyi
Ne yapsak boş
Ne kadar çabalasak faydasız
Geriye dönemeyiz.
Olanlar oldu iş işten geçti
Hamurumuza sevgi katılmış bir kere
Sen bu ayrılıklar için mi yaratıldın söyle
Bu zehir zemberek kederler için mi?
Kader Kapıyı Çalıyor
Gelme diyorsun
Bu gel demektir
Birazdan güneş doğacak
Doludizgin atlılar geçecek yüreğimden
Seni düşüneceğim
Gümüş mahmuzların parlaklığınca
Yağmur nal izlerini örtmeden
Sana geleceğim Bekle beni
Ya da tam tersi.
Romantik imgeler ebeveynlerden çocuklara iki yolla geçer: Ebeveynin çocuğa sevgisini gösterme veya göstermeme şekliyle. Çoğu kişi için ebeveynlerin ilişkisi ilk kez en yakından ve en uzun süre gördükleri ilişki biçimi olduğundan, aşka dair imgelerinde en güçlü etkiyi yaratan da budur.
Sayfa 44Kitabı okudu
hepimiz asılmış birer insanız bu boşlukta. bir an gelecek kendi ağırlığımız öldürecek bizi.
Sayfa 196 - XIIKitabı yarım bıraktı
O da ölümü bekliyor artık..
Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık.
Aradıklarının çoğunu bulamamış, Beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak
Göçüp gidiyor bu dünyadan.
İşte yaşamak maceramız bu.
Yaşarken beklemek, beklerken
Ve yaşayıp beklerken ölmek!
ne gelen var, ne giden. en gerçek yalnızlığın ortasındayım. buradan çıkıp gitsem, karışsam o duygusuz sürünün içine. yollarda onu arasam. baktığım yüzlerde onu görsem. denizlerden esen bir rüzgâr onun okşayışlarını hatırlatsa bana. sevdiği bir şarkı söylense, duysam; içim ürperse. sonra önüme çıkan ilk meyhaneye girsem, her şeyi unutup içsem, içsem! gözlerim dumanlansa, başım dönse. ve yine onu unutamasam bir türlü. başımı masanın soğuk ve pis mermerine dayayıp ağlasam, ağlasam... tuzlu gözyaşlarımın tadı, içtiğim içkinin burukluğuna karışsa. yansam için için... korkunç bir yangındır başlasa damarlarımda. kül olsam, kül olsam!
onu küllerimde arayın!
Sayfa 193 - XKitabı yarım bıraktı