Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var, bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.
Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam, seni özlediğim içindir. Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. Yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir.
Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki!
Sayfa 124
Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak ve yaşayıp beklerken ölmek!
Sayfa 124
Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında , özlemek var, beklemek var.
Sayfa 123
Beşinci Mektup
Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var. Şimdi nerdesin? Ne yapıyorsun? Güneş çoktan doğdu. Uyanmış olmalısın. Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi? Öyleyse ayrılmadık. Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Önce bekle- mekten. Ömür boyunca ya
Sayfa 123
Elimde, tam nabzımın üzerinde bir saat işliyordu her şeyden habersiz. Çıkardım, duvara çarptım, parçalandı ve durdu.
Fakat sadece saatin sesiydi kaybolan. Yoksa zaman ilerliyordu
Sayfa 122
Şimdi bir derin mavide akşam oluyor
Gök mavi deniz mavi
Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi
Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana
Ne opera aryaları
Ne beşinci senfonisi Beethoven’ın
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi
Merdivenin son basamağındayım
Bir adım daha atsam
Kimseler tutamaz beni
Bir adım daha atsam karanlıktayım
Sevebildiğim kadar insanım ben
On gram arsenik yeter canıma
Beni düşünme
Sayfa 39Kitabı okuyor
Nerdesin?Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun.Kaderde bu sensizlik de varmış.Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış.Sesini duymak varmış şarkılarda,bütün kitaplarda seni okumak varmış.Meğer ne dayanılmaz bir şeymiş yokluğun.Kâğıtlara seni yazmak varmış,renk renk düşünmek varmış seni,çiçek çiçek koklamak varmış.Artık hiç yazmasan da olur hiç gelmesen de...Meğer ne türlü bir ölümmüş yokluğu.
Bir daha nerdesin demeyeceğim.Bendesin artık.Dudaklarımın değdiği kadehlerdesin.Serin yağmurlar getiren bulutlardasın.Kâh denizlerdesin kâh rüzgârlardasın.Uzaktasın ama yine bu şehirdesin.
Gittiğine inanmıyorum.Gel demeyeceğim.
Sayfa 155Kitabı okudu