288 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Aşk, her insanın kalbinde taşıdığına göre değişen bir şeydi. Aşk, kimi zaman ateşte yakmaz, denizde boğdurmaz, kimi zaman da bir sinekle insanı yere sererdi. İnsan kalbinde ne taşıyorsa, aşk ona göre kendini gösteriyordu.
Aşk varsa eğer, bir çiçeğin kapısını çalarak rızık için konan arıya tebessüm edilir, kursağında yavrusuna rızık götüren kuşa hayretle bakılır ve ölü tırtılın diri kelebeğe takdir edilişi gözyaşlarıyla izlenirdi.
Aşk, bir annenin evladının üzerine titremesi, babanın yavrusuna gölgesi ve kardeşlik bağının adıydı. Bülbülün güle hasreti ve bu hasretin sancısıyla dikenlere sarılmaktı.
Aşk, sevdiği ısınsın diye kendi canını yakmaktı.
kitapyurdu.com/yazar/fatih-kar...
instagram.com/yazarfatihkarat...
Fatih Karatekin
Ben eli koynunda ağlayan çocuk,
Ben sokakta kalmış bir çaresizim.
Ben kirpiklerden düşen göz/yaşlarıyım,
Ben tüm acıların mıknatısıyım.
Çağırırsam sesimi duyar mısınız?
Ben gülen yüzlerin son kahkahasıyım.
Uzatsam elimden tutar mısınız?..
....
Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili
Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak
Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kah çocukça mavi,
Fakat..
,
..yaşadığımız ülke, derin bir sessizliğin ülkesi
hâlâ. Feryadını duyuramayanların çoğunlukta olduğu bir ülke.
...
Sayfa 161
.
İnsan boş bir sayfa gibiymiş meğer.
Yaşadığı hayatla dolduruyormuş onu.
....
Sayfa 214