Daha fazlasını söylemek istiyorum. Daha fazlasını söylemek için yanıp tutuşuyorum. Ama söyleyemeyeceğimi biliyorum. Sanki bir uçurumun karşısındaymışız gibi hissediyorum.
Bedenim artık bana ait değil, üstümdeki bitler, sıçanlarla böceklere ortak kullanım alanı sunmuş; onlar için bir çiğneme oyuncağından ibaretim. Ne de olsa burası onların doğal yaşam alanı, bense işgalciyim diye kendimi avutuyorum.
...onu görmezsem, kendimi son birkaç saat içinde vurulduğuna inandırırım ve yine de yukarı çıkar, keskin nişancılar için kolay bir hedef olurum; o yaşamıyorsa, yaşamaya devam etmemin ne manası var?