Bedenim artık bana ait değil, üstümdeki bitler, sıçanlarla böceklere ortak kullanım alanı sunmuş; onlar için bir çiğneme oyuncağından ibaretim. Ne de olsa burası onların doğal yaşam alanı, bense işgalciyim diye kendimi avutuyorum.
Sayfa 174Kitabı okudu
...onu görmezsem, kendimi son birkaç saat içinde vurulduğuna inandırırım ve yine de yukarı çıkar, keskin nişancılar için kolay bir hedef olurum; o yaşamıyorsa, yaşamaya devam etmemin ne manası var?
Sayfa 157Kitabı okudu
Buradaki tüm pislikler birbirlerine soyadlarıyla hitap ediyorlar, biliyorum, ama bence biz farklıyız. Bizi de bozmalarına izin vermeyelim, tamam mı?
Sayfa 74Kitabı okudu
Etrafa bakmamak, onu aramamak için kendimi tutuyorum, çünkü o istikamette sadece acı var.
Sayfa 157Kitabı okudu
"Tartışmıyoruz ki," diyorum ısrarla. Yüzüne bakıyorum, gözlerimin yaşla dolduğunu hissediyorum, çünkü onunla tartışmaktansa lanetlenmeyi yeğlerim.
Sayfa 91Kitabı okudu
Yalnızca nefes alıyorum, o kadar. Nefes almakla sağ olmak arasında fark vardır.
Sayfa 135 - DelidoluKitabı okudu
Daha fazlasını söylemek istiyorum. Daha fazlasını söylemek için yanıp tutuşuyorum. Ama söyleyemeyeceğimi biliyorum. Sanki bir uçurumun karşısındaymışız gibi hissediyorum.
Kitaplar arasında olmak hoşuma gidiyor.
Sayfa 239 - DelidoluKitabı okudu
"Bir askerin ölümünü milli bir utanç değil de iftihar kaynağı saymak ne garip, değil mi Tristan?"
Sayfa 222
"Tam o vicdani ret tartışmasının olduğu günlerde bir taksi şoförüyle konuşuyoruz. Adam bilmiyor tabii retçi olduğumu. Küçük kardeşi için bedelli parası bulmaya çalışıyorlarmış, "Çıkar mı acaba vicdani ret" diye soruyor. Askerliği Dersim'de yapmış, üç ay kala kendi bacağını kırmış rapor alıp dönebilmek için. Askerlik, kurtulmak için kendi bacağını kırabileceğin bir şey işte."
Sayfa 75
